Ο Άρης πέταξε ευκαιρίες και... πέταξε ευκαιρία

Παρουσιάστηκε μία σημαντική ευκαιρία για «απόδραση» από το Φάληρο με βαθμό, αλλά ο Άρης την πέταξε στα σκουπίδια. Γράφει Βασίλης Πολυχρονόπουλος.

Πως θέλετε να το δούμε το ποτήρι; Μισοάδειο ή μισογεμάτο; Να πούμε πως ο Άρης πήγε αποδεκατισμένος στο «Γ. Καραϊσκάκης» να παίξει με την καλύτερη ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, ήταν ανταγωνιστικότατος και παραλίγο να φύγει και με θετικό αποτέλεσμα; Ή να πούμε πως οι «κιτρινόμαυροι» είδαν τον δρόμο να τους στρώνεται με ροδοπέταλα από το 72' και μετά, αλλά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην πάρουν τίποτα από το ματς;

Μπορεί να φαίνεται περίεργο, αλλά και τα δύο αλήθεια είναι. Το... νόμισμα του Άρη έχει δύο πλευρές, που καμία από τις δύο δεν είναι οφθαλμαπάτη ή ψευδαίσθηση. Πράγματι οι Θεσσαλονικείς είχαν ένα τσουβάλι προβλήματα και κοίταξαν στα μάτια μία ομάδα που ξεκάθαρα είναι λέβελ πάνω από εκείνους, μία ομάδα που υπερέχει σε κάθε τομέα και αυτό αν μη τι άλλο είναι θετικό. Δεν μπορούμε να το περάσουμε στα ψιλά. Κάτι δείχνει αυτό.

Αλλά από την άλλη πλευρά, δεν γίνεται να μην ξενερώνεις και με το γεγονός πως ο Άρης δεν πήρε τίποτα από αυτό το παιχνίδι παρά τον τρόπο που εξελίχθηκε από το 72ο λεπτό και μετά. Δηλαδή έπειτα από το πέναλτι που κέρδισε η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ (το οποίο μετατράπηκε σε γκολ από τον Μορόν) και το αριθμητικό πλεονέκτημα που απέκτησε με την αποβολή του Μάνσα για το αντικανονικό μαρκάρισμα πάνω στον Σούντμπεργκ.

Και αυτό γιατί σπατάλησε τεράστιες ευκαιρίες. Όπως έκανε και στα τελευταία λεπτά με τον Λεβαδειακό την περασμένη αγωνιστική στη Λιβαδειά, αλλά το βράδυ του Σαββάτου (01/11) κόντρα στον Ολυμπιακό παράγινε το κακό. Ο Αλφαρελά με το που μπήκε στο ματς έδωσε άλλο αέρα στην επίθεση του Άρη, αλλά δεν έδωσε το γκολ. Στο 83ο λεπτό έχασε μεγάλη ευκαιρία ο ίδιος να ισοφαρίσει, όταν ο Τζολάκης με σπουδαία επέμβαση του είπε όχι και στο 89' αντί να εκτελέσει «σέρβιρε» έτοιμο γκολ στον Παναγίδη, αλλά ο Ροντινέι του έβαλε το «στοπ».

Πριν από αυτό το τελευταίο 20λεπτο βέβαια, έχει προηγηθεί ένα πρώτο ημίχρονο, στο οποίο ο Άρης ήταν άψογος αμυντικά και ανασταλτικά και δεν επέτρεψε στην ομάδα του Μεντιλίμπαρ να γίνει πραγματικά απειλητική ποτέ και ένα πρώτο τέταρτο στο δεύτερο μέρος, που οι «κιτρινόμαυροι» θέλησαν να κάνουν το κάτι παραπάνω (δηλαδή να γίνουν επιθετικοί) με επιπόλαιο τρόπο και το πλήρωσαν, τρώγοντας δύο γκολ, τα οποία ουσιαστικά τον είχαν βγάλει εκτός παιχνιδιού. Άλλο που μετά σε μία φάση ήρθαν τα πάνω-κάτω.

Κάπως έτσι είδα εγώ το παιχνίδι στο Φάληρο. Ένα παιχνίδι, από το οποίο ο Άρης θα μπορούσε σίγουρα να μην έχει φύγει ηττημένος, αλλά με τα «θα» και τα «αν» δουλειά δεν γίνεται στο ποδόσφαιρο και το ξέρουμε πολύ καλά. Ο Άρης πέταξε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν, με αποτέλεσμα να πετάξει «χρυσή» ευκαιρία να βάλει ένα τέλος στο αρνητικό σερί (πέντε συνεχόμενες απώλειες βαθμών) και να γυρίσει τον διακόπτη. Γιατί πέρα από τους βαθμούς, τους οποίους πλέον έχει πολύ ανάγκη η ομάδα, είναι και το ψυχολογικό κομμάτι. Θα ήταν σημαντικό boost μία τέτοια επιστροφή μέσα στο Φάληρο. Αλλά είπαμε, ας αφήσουμε τα «θα»...

Στροφή στο ερχόμενο παιχνίδι με τον Αστέρα AKTOR στο Χαριλάου, που είναι το τελευταίο πριν από τη νέα διακοπή για τις εθνικές ομάδες και φυσικά ΠΡΕΠΕΙ να είναι νίκη. Δεν έχει καλή παράδοση ο Άρης με τις αναμετρήσεις πριν τη διακοπή φέτος, θυμίζω την ήττα με τον Παναιτωλικό στο «Κλ. Βικελίδης» και την ήττα από τον ΟΦΗ στην Τρίπολη, αλλά θα πρέπει να ξορκίσει την κατάρα, γιατί αν δεν πάρει και αυτό το ματς, δεν θα υπάρχει καν λόγος να συζητάμε για τετράδες και ιστορίες. Που αν με ρωτάτε, ήδη μοιάζει λίγο... τρελό που το συζητάμε ακόμα, αλλά είναι και ο Παναθηναϊκός έτσι, που σου δίνει κάποιες ελπίδες.

ΥΓ. Όσον αφορά τον Χιμένεθ, θα πω ότι δεν γίνεται ο Γένσεν να παίζει σε όλες τις άλλες θέσεις πλην από αυτή που πραγματικά παίζει, ενώ δεν μπορώ και να καταλάβω γιατί να βγει ο Μορόν για να μπει ο Αλφαρελά, τη στιγμή που ψάχνεις οπωσδήποτε γκολ και ο Ισπανός έχει μία άλφα ψυχολογία, έχοντας σκοράρει νωρίτερα από την άσπρη βούλα. Επίσης, ο Αθανασιάδης έχει... κερδίσει με το σπαθί του να είναι ο τρίτος στην ιεραρχία με Διούδη και Μάικιτς, άρα θα μπορούσαμε να δούμε τον Κροάτη χθες.

ΥΓ2. Έτσι για να το κάνω ακόμα πιο βαρύ το κλίμα, ας πω δύο κουβέντες και για το μπάσκετ, παρότι μόνο ειδικός δεν είμαι. Πολλοί παίκτες είναι εκνευριστικά αδιάφοροι και γενικότερα η εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα δεν αρμόζει στο πρότζεκτ πενταετίας που υπάρχει και γεμίζει ελπίδα τους φίλους της ομάδας για μεγάλες στιγμές ξανά. Ίσα-ίσα θα έλεγα. Πρέπει να παρθούν αποφάσεις και να υπάρξουν εξελίξεις, προκειμένου να γυρίσει ο διακόπτης... χθες.