Δεν θα μας τρελάνετε εσείς, ο Πινέδα θα σας τρελάνει

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όσα τρελά έγιναν από τους διαιτητές στο ματς της Κρήτης, για τον Πινέδα που αποδείχθηκε ο πιο τρελός απ' όλους και για όσα ακολουθούν τώρα για την ΑΕΚ

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ούτε μέγας θεωρητικός του ποδοσφαίρου, ούτε κανένας τεράστιος insider του οργανισμού της ΑΕΚ, για να καταλάβει πόσο τεντωμένο ήταν το σχοινί που βαδίζει η ομάδα. Τόσο μετά το στραβοπάτημα με την Σάμροκ, όσο και μετά τα άσχημα αποτελέσματα στα δυο ντέρμπι, αλλά και με την συνολική εικόνα που δείχνει μέσα στο γήπεδο. Άλλωστε, για να ξέρουμε και τι λέμε, προφανώς με κάποιον τρόπο πάντα το ένα, φέρνει το άλλο.

Δεν θέλει λοιπόν και μεγάλη φαντασία, για να βρει κάποιος σε πόσο μεγάλη εσωστρέφεια θα βυθιζόταν η ΑΕΚ σ’ αυτό το διάστημα της διακοπής, αν άφηνε βαθμούς στο Ηράκλειο. Έστω και αν αυτή την φορά είχε καλή εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο. Έστω και αν αυτή την φορά, οι φάσεις που τελείωσε στην αντίπαλη εστία δεν ήταν μόνο πολλές, όπως με Σάμροκ Ρόβερς, αλλά ήταν και μπόλικες καθαρές ευκαιρίες. Τίποτα απ’ αυτά δεν θα μπορούσε να μπει στο τραπέζι, αν δεν υπήρχε η νίκη.

Αντίθετα με το πόσο εύκολο ήταν να φανταστεί κάποιος, τι θα συνέβαινε στην ΑΕΚ αν δεν κέρδισε τον ΟΦΗ, χρειάζεται τρομερά μεγάλη και ζωηρή ποδοσφαιρική φαντασία, για να βρει ένας διαιτητής λόγο για να ακυρώσει το γκολ του Ζοάο Μάριο αλλά και αυτό του Γιόβιτς. Στην Κρήτη είχαν και παραείχαν και ο Τσακαλίδης στο γήπεδο και ο Τζήλος στο VAR. Αρκεί κανείς να δει το βλέμμα του Πορτογάλου μετά την απόφαση του Τσακαλίδη. Σαν να είχε δει εξωγήινο μπροστά του ήταν.

Ο Ζοάο Μάριο έχει παίξει στην Ιντερ, έχει παίξει στην Μπενφίκα, έχει παίξει στην Μπεσίκτας, για να φτάσει μέχρι και το Παγκρήτιο και ένα ματς με τον ΟΦΗ για να μάθει πως απαγορεύεται να έχει οποιαδήποτε επαφή με τον αντίπαλο μέσα στην περιοχή. Το ίδιο συνέβη και με τον Γιόβιτς, που δεν είμαι πολύ σίγουρος πως με Άιντραχτ ή με Ρεάλ ή με Φιορεντίνα ή με Μίλαν, του έχουν ακυρώσει γκολ όπως αυτό την προηγούμενη Κυριακή με Παναιτωλικό ή αυτό τώρα στο Ηράκλειο.

Μάλιστα αυτή την φορά ο καψερός ο Σέρβος, είναι και σε απόσταση από τον αντίπαλο του. Το αντικανονικό… σπρώξιμο, ο Τσαλακίδης το έχει ανακαλύψει στον Μουκουντί και μάλιστα το έχει σφυρίξει τόσο γρήγορα, ώστε να θεωρείται τελειωμένη η φάση πριν σκοράρει ο Γιόβιτς και να μην μπορεί καν να επέμβει το VAR. Και μιλάμε για δυο φάσεις, δυο επαφές, που αν τις χρίσουμε αντικανονικές, θα πρέπει τούδε και στο εξής να ακυρώνει παραπάνω από τα μισά γκολ που θα μπαίνουν. Και να καθιερωθούν και βολές. Ή να μπει ένα φιλέ ανάμεσα σε αμυνόμενους και επιτιθέμενους μέσα στην περιοχή για να μην υπάρχει καμία επαφή.

Καταλαβαίνω πως ο καθένας κάθε φάση την βλέπει από την δική του σκοπιά και οπτική. Για την ακρίβεια από την πλευρά της δικής του ομάδας και των δικών του οπαδικών συμφερόντων. Όμως επειδή τέτοιου είδους περιπτώσεις επαφών και «σπρωξιμάτων» εντός περιοχής, θα τις βρουν όλοι μπροστά τους, καλό θα είναι να συμφωνήσουμε νωρίς πως δεν πρέπει ούτε το ποδόσφαιρο να γίνει μπάσκετ, ούτε να τρελαθεί το μυαλό μας. Εκτός πάλι αν κάποιοι ποντάρουν στα δυο μέτρα και δυο σταθμά, όπως στην πράξη έγινε μ’ αυτά τα τωρινά σπρωξίματα και το περυσινό στις Σέρρες πάνω στον Οντουμπάτζο.

Ευτυχώς βέβαια, πάνω που οι παίκτες της ΑΕΚ πήγαν να τρελαθούν μ’ αυτά που έβλεπαν και με τον Παναιτωλικό την προηγούμενη Κυριακή και τώρα με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο, εμφανίστηκε ο Πινέδα για να το πάρει πάνω του. Και αν την προηγούμενη εβδομάδα στη Νέα Φιλαδέλφεια, αυτό το γκολ που έβαλε στο 92’ είχε και μια μικρή δόση τύχης, τώρα αυτό στο Παγκρήτιο ήταν μια ζωγραφιά. Από το σλάλομ ανάμεσα σε δυο αμυντικούς του ΟΦΗ, μέχρι το αψεγάδιαστο τελείωμα. Σκέτη… τρέλα.

Ο Πινέδα έχει βάλει δυο γκολ στα τελευταία δυο ματς πρωταθλήματος. Έχει δώσει έξι βαθμούς στην ΑΕΚ μ’ αυτά τα δυο γκολ. Και στα δυο ματς, ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου. Όπως και με την Σάμροκ και ας μην ήρθε η νίκη. Όπως και με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο και ας ήταν απελπιστικά μόνος του. Η ΑΕΚ είχε ανάγκη από έναν μπροστάρη και ο Πινέδα έχει και την ικανότητα και την προσωπικότητα. Ακόμα και την αντίληψη για το τι σημαίνει ΑΕΚ.

Βεβαίως για να είμαστε δίκαιοι σ’ αυτό το ματς με τον ΟΦΗ, ο Μεξικανός δεν τα έκανε όλα μόνος του. Είχε τον Ζοάο Μάριο να κάνει μακράν το καλύτερο παιχνίδι του με την φανέλα της ΑΕΚ. Και να δείχνει για πρώτη φορά, αυτό που δεδομένα μπορεί να δώσει. Δεν ξέχασε την μπάλα ο Πορτογάλος, ούτε είναι κανένας συνταξιούχος. Το περίεργο δεν είναι το καλό παιχνίδι που έκανε σήμερα.

Το παράξενο είναι που ένας παίκτης με το ψαρωτικό βιογραφιό του Ζοάο Μάριο, που μόλις το περασμένο καλοκαίρι, στα ευρωπαϊκά προκριματικά με την Μπεσίκτας, είχε σε έξι ματς τρία γκολ και μια ασίστ, μετρούσε με την ΑΕΚ σε εννέα παιχνίδια, όλη κι όλη μια ασίστ. Και κάτω του μετρίου εμφανίσεις. Τα ταβάνια του Ζοάο Μάριο, είναι κοντά σ’ αυτά που έκανε στην Κρήτη και μακριά σ’ αυτά που έχει κάνει μέχρι τώρα.

Γενικώς η ΑΕΚ με τον ΟΦΗ έκανε ένα καλό εως πολύ καλό δεύτερο ημίχρονο. Με ιδέες στην επίθεση της, με σωστή πίεση στον αντίπαλο και με κανονικές, καθαρές ευκαιρίες. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ούτε πως δεν έχει πολλή και περίπλοκη δουλειά μπροστά του ο προπονητής, ούτε πως δεν χρειάζεται σημαντική και ποιοτική ενίσχυση τον Γενάρη. Δεν γίνεται να παίζει δεξί μπακ ο Γκατσίνοβιτς, δεν γίνεται η ΑΕΚ να ξεμένει από εξτρέμ. Δεν γίνεται να χάνει αυτά που χάνει ο Πιερό και ας έδωσε την ασίστ τον Πινέδα.

Όσον αφορά δε την δουλειά που θα κάνει ο Νίκολιτς, αυτή νομίζω πως θα επικεντρωθεί για πρώτη φορά, πάνω στο δίδυμο Γιόβιτς και Ζίνι στην επίθεση. Που θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να το δούμε. Αρκεί να μην πληρώσουμε πάλι την έμπνευση της Ανγκόλας να κάνει γιορτή με την Αργεντινή του Μέσι και να πάρει και τον Ζίνι. Διότι και η πηγή του κακού αυτής της δίμηνης απουσίας του Ζίνι, στις προχειροδουλειές της εθνικής του βρίσκεται.

Και κάτι τελευταίο. Ναι, είναι πολύ ωραίο και σημαντικό το μήνυμα του Κυριακίδη για να αγαπούν τα παιδιά την ίδια την ζωή και να αφήνουν έξω το μίσος. Υπάρχει κάτι ακόμα πιο σημαντικό όμως σ' αυτά που είπε. "Να παλεύουν ενωμένοι και μαζί για τις κοινωνικές ανισότητες". Αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία και αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος και ο βασικός λόγος που προτιμάται και "τρέφεται" ο διαχωρισμός και το μίσος.