Ο Νίκολιτς έπεσε έξω κατά έναν μήνα

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ στο Αρτέμιο Φράνκι, που έδωσε ιστορική νίκη μέσα στην Φλωρεντία και την ομάδα πολύ πιο κοντά σ' αυτό που είχε προβλέψει ο Νίκολιτς

Η ΑΕΚ πριν έρθει στην Φλωρεντία είχε κάνει τρεις σερί νίκες στο πρωτάθλημα με 1-0. Το είχε ξανακάνει αυτό και στο ξεκίνημα της σεζόν. Την Φιορεντίνα την κέρδισε στο Αρτέμιο Φράνκι, με 1-0. Αυτό δεν το είχε ξανακάνει ποτέ στην ιστορία της. Δεν είχε φύγει ποτέ ξανά από την Ιταλία με τη νίκη. Αυτό από μόνο του είναι σημαντικό. Ακόμα και ιστορικό. Πάντα τα αποτελέσματα είναι αυτά που μετράνε. Στην περίπτωση της φετινής ΑΕΚ, δεν είναι ακριβώς έτσι.

Για τον Νίκολιτς ίσως είχε την μικρότερη σημασία το γεγονός πως κέρδισε τον ΟΦΗ και τον Άρη. Ήταν εξάλλου υποχρέωσή της, να το κάνει. Ενώ και τον Παναιτωλικό τον κέρδισε και ο Σέρβος μετά το ματς όχι να χαμογελάσει δεν μπορούσε, αλλά ήταν και βυθισμένος σε βαθιές σκέψεις για την εικόνα που έδειχνε η ΑΕΚ. Αυτή η εικόνα, που τόσο στο ματς με τον ΟΦΗ, όσο πολύ περισσότερο στο παιχνίδι με τον Άρη, έκανε τον Νίκολιτς να πιστεύει βαθιά, πως θα μπορούσε να φύγει με αποτέλεσμα από το Αρτέμιο Φράνκι. Και να το πει ανοιχτά και στη συνέντευξη Τύπου παραμονή του ματς.

Η ΑΕΚ είχε δείξει πως με ΟΦΗ και Άρη, πως με σταθερά βήματα όχι μόνο προοδεύει αγωνιστικά, αλλά πλησιάζει και σ’ αυτό που θέλει να βλέπει ο Νίκολιτς από την ομάδα του. Αυτό που είχε σκεφτεί ως αποτέλεσμα, όταν ξεκινούσε να κτίσει. Ο Σέρβος παραμονή του παιχνιδιού με την Φιορεντίνα, είπε πως το ματς αυτό ήταν η πιο κατάλληλη ευκαιρία για να αποδείξει η ΑΕΚ πως βρίσκεται στον σωστό αγωνιστικό δρόμο. Ίσως ακούστηκε παράξενα μια τέτοια κουβέντα, για ένα ματς μέσα στο Αρτέμιο Φράνκι, απέναντι σε μια ποιοτική ομάδα που είναι πολύ πιεσμένη για αποτελέσματα και σε μια χώρα που η ΑΕΚ δεν έχει κερδίσει ποτέ στην ιστορία της.

Στην πράξη όμως, αυτό που φάνηκε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, είναι πως ο Νίκολιτς σωστά το είχε διαβάσει. Ήταν ένα ματς στο οποίο η ΑΕΚ έδειξε τα στοιχεία εκείνα της τακτικής προσήλωσης και τις αγωνιστικές αρχές, που ο Νίκολιτς θέλει να βλέπει. Η ΑΕΚ το παιχνίδι το πήγε εκεί που ήθελε. Με την τακτική της το πήρε. Απόδειξη πως δεν απειλήθηκε ποτέ άλλοτε πλην των εξαιρετικά επικίνδυνων στατικών φάσεων που έχει η Φιορεντίνα. Σε σετ παιχνίδι οι Ιταλοί δεν έκαναν ούτε μια φάση. Απόδειξη πως ειδικά από την είσοδο του Ζίνι και του Μάνταλου και μετά, η ΑΕΚ ήταν πολύ πιο κοντά στο δεύτερο γκολ, απ’ ότι η Φιορεντίνα στην ισοφάριση.

Αυτό που είδε ο Νίκολιτς στο Αρτέμιο Φράνκι, που δεν έχει να κάνει με τον σχηματισμό, καθώς όπως είπε πάντα μπορεί να υπάρχουν αλλαγές και τώρα πήγε για πρώτη φορά σ’ ένα τόσο καθαρό 4-3-3, είναι μια σταθερότητα σε συγκεκριμένες αρχές παιχνιδιού. Αυτές που θέλει να βλέπει ο Σέρβος τεχνικός και τις οποίες περίμενε να δει από την ΑΕΚ. Απλώς στην πραγματικότητα, έπεσε έναν μήνα έξω. Το καλοκαίρι είχε προβλέψει πως από τον Οκτώβρη θα αρχίσει να βγαίνει στο γήπεδο αυτό που κτίζει αγωνιστικά. Τελικά ήρθε Νοέμβρη.

Και ήρθε σ’ ένα διάστημα που ο Νίκολιτς δεν είχε σημαντικούς παίκτες όπως ο Ελίασον και ο Κουτέσα. Ενώ φάνηκε να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά σ’ ένα παιχνίδι, που εκτός από τον Σουηδό και τον Ελβετό, έλειπε και ο Καλοσκάμης με τον Ζοάο Μάριο. Με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία, αλλά αφού έτσι κι αλλιώς κέρδισε η ΑΕΚ, μπορώ να τα επικαλεστώ. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα έκανε η ΑΕΚ στο Αρτέμιο Φράνκι, σ’ ένα βράδυ τακτικά τόσο σωστό και πειθαρχημένο, αν ήταν πλήρης και χωρίς τόσες πολλές απουσίες.

Διότι η Φιορεντίνα ξεκίνησε με ενδεκάδα από την οποία έλειπαν βασικοί, περισσότερο κατ’ επιλογή. Και όταν ο Βανιόλι έριξε στο ματς τον πολύ Κεν, που ξέροντας τι άρμα μάχης είναι φοβόσουν πως μπορούσε να αλλάξει ταχύτητα σ’ όλο το παιχνίδι, αυτός που πραγματικά το έκανε ήταν ο Ζίνι. Αυτός έκανε άλογα την άμυνα της Φιορεντίνα και όχι ο Κεν αυτή της ΑΕΚ. Και αν υπάρχει θεός του ποδόσφαιρου, στάθηκε δίκαιος απέναντι στον Ζίνι, γιατί ευτυχώς την γλίτωσε με κάτι ελαφρύ, σε μια φάση που φάνηκε σαν να παγώνει ο χρόνος. Ακόμα και οι συμπαίκτες του, σχεδόν δεν είχαν κέφι να πανηγυρίσουν, μέχρι να μάθουν πως δεν έχει συμβεί κάτι σοβαρό στον Ανγκολέζο.

Για να επιστρέψω λοιπόν στις απουσίες, ο προπονητής της Φιορεντίνα, επέλεξε να τις έχει και όταν το διόρθωσε με τις αλλαγές, η εικόνα του δεν άλλαξε. Ο Νίκολιτς είχε εκτός μάχης, όλους τους παίκτες στο ρόστερ του, που έχουν αποτελέσει τις περισσότερες φορές τις βασικές επιλογές στα δυο άκρα της επίθεσης. Ακραίο. Παρόλα αυτά, ο Νίκολιτς έβγαλε στο Αρτέμιο Φράνκι, μια ομάδα που όχι μόνο κέρδισε, αλλά είχε την πιο πειστική από κάθε άλλη φορά εικόνα, πως έχει αρχίσει να βγάζει στο γήπεδο, αυτό που θέλει ο προπονητής της.

Προφανώς και η ΑΕΚ ακόμα χρειάζεται δουλειά και συνέπεια και προσήλωση στο πλάνο της. Δεδομένα χρειάζεται μεταγραφική ενίσχυση τον Γενάρη. Πρωτίστως με επιθετικό για να μπορέσει να παίζει σταθερά και όχι αναγκαστικά περιστασιακά, με δυο φορ στην γραμμή κρούσης. Φυσικά και είναι δύσκολο αυτό που καλείται να κάνει επιστρέφοντας από την Φλωρεντία, με τον Γιόβιτς (που έβγαλε πολύ ποιότητα και εμπειρία στο Αρτέμιο Φράνκι) να έχει απομείνει έστω και δέκα μέρες, μόνος του στην επίθεση. Διότι αυτές οι δέκα μέρες έχουν Παναθηναϊκό, ΟΦΗ κύπελλο και Ατρόμητο. Όμως για πρώτη φορά, σταθερά βελτιώνεται και περπατά στον δρόμο που θέλει να χαράξει ο προπονητή της.

Και κάτι τελευταίο. Στην Φλωρεντία ταξίδεψαν πάνω από τρεις χιλιάδες οπαδοί της ΑΕΚ. Μπορεί και παραπάνω. Στο γήπεδο δεν μπήκαν ούτε οι μισοί. Αυτή δεν ήταν ευθύνη της ΑΕΚ, καθώς φιλοξενούμενοι δεν θα έμπαιναν πάνω από οριακά 1500. Το λάθος ήταν πως δεν το κοινώνησε πολύ εγκαίρως. Αυτοί οι πλέον των τριών χιλιάδων που ταξίδεψαν και έσκασαν έναν σκασμό λεφτά, δεν το έκαναν επειδή η Φλωρεντία είναι μια μαγική πόλη ανοιχτή μουσείο. Αν ήθελαν να δουν μόνο το Ποντοβέκιο και να τρίψουν την μούρη του γουρουνιού για γούρι, θα το έκαναν μια άλλη εποχή, που θα τους ερχόταν φτηνότερα.

Για την ΑΕΚ ταξίδεψαν και το έκαναν πολλοί ξέροντας πως πιθανότατα δεν θα μπουν καν στο γήπεδο. Όπως για την ΑΕΚ είχαν ταξιδέψει και στο Τσέλιε, που είναι σχεδόν κατσικοχώρι και δεν διαθέτει πιάτσες Ντουόμο και είχαν εξαφανίσει όλα τα εισιτήρια που τους έδωσαν οι Σλοβένοι. Όπως θα ταξιδέψουν και στην Σαμσούντα. Αυτός ο κόσμος την ΑΕΚ αγαπάει και την ακολουθεί κάνοντας θυσίες που μπορεί να μην πάει καν ο νους μας. Είναι τουλάχιστον χυδαίο, ένα μάτσο πιθανότατα αγράμματοι καραμπινιέρι, να τους συμπεριφέρονται λες και μαντρώνουν τα γίδια από το μαντρί του παππού τους. Ευτυχώς, ο θεός του ποδοσφαίρου που λέγαμε, έδωσε σ’ όλους όσους ταξίδεψαν στην Φλωρεντία, την χαρά της νίκης. Και στο τέλος της βραδιάς, αυτοί που μπήκαν στο γήπεδο και αυτοί που δεν τα κατάφεραν, αγκαλιά το γιόρτασαν στις πλατιές της πόλης.