Ολυμπιακός: Ομάδα να την «πιεις στο ποτήρι»

Και στο Βερολίνο αποδείχθηκε ότι δημιουργείται μία ομάδα που θα έχει ως κύριο χαρακτηριστικό ότι θέλει να κυριαρχεί παντού και σε οποιοδήποτε γήπεδο. Γράφει ο Αλέξης Βιρβίλης.

Φαντάζει ως δημοσιογραφικό «κλισέ» η ατάκα ότι ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα «να την πιεις στο ποτήρι». Δεν παύει, όμως, να είναι μία πραγματικότητα.

Κι αυτό, γιατί βλέπουμε ένα γκρουπ παικτών που συνεχίζει την ξέφρενη πορεία του από πέρσι, δίχως σταματημό και με διάθεση για ακόμη σπουδαιότερα πράγματα.

Ξέρετε τί μας έκανε εντύπωση; Ο τρόπος αντιμετώπισης του φιλικού από τον Ολυμπιακό και ο τρόπος προσέγγισης της Ουνιόν Βερολίνου. Από τη μία έβλεπες μία ομάδα που δεν υπήρχε περίπτωση να συμβιβαστεί με την ισοπαλία, μολονότι πρόκειται για φιλικό παιχνίδι και κανένας δεν θα την κατηγορήσει για ποιο λόγο δεν κέρδισε το ματς.

Από την άλλη έβλεπες μία ομάδα που έπαιζε στο γήπεδό της και όσο περνούσε η ώρα, έδινε την εντύπωση ότι βολευόταν με την ισοπαλίες, λες και θα είχε κάποιο βαθμολογικό όφελος. Όλα αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες που αναδεικνύουν τις μεγάλες διαφορές που έχουν οι ομάδες μεταξύ τους. Κι επειδή δεν μας ενδιαφέρει τι θα κάνει η Ουνιόν στην Bundesliga, πάμε κατευθείαν να πούμε δύο πράγματα για τον Ολυμπιακό.

ΑΠΕΙΛΗΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΕΙΛΗΘΗΛΕ ΕΩΣ ΤΟ 76’!

Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος στο πρώτο 45λεπτο συγκριτικά με την εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου. Έχασε δύο μεγάλες ευκαιρίες με τον Ελ Κααμπί, είχε το απευθείας χτύπημα φάουλ του Τσικίνιο και σε γενικές γραμμές έδινε την εντύπωση ότι ήταν θέμα χρόνου να σκοράρει απέναντι σε μία ομάδα που φημίζεται για την καλή ανασταλτική της λειτουργία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ουνιόν τα τελευταία χρόνια έχει κάνει «κηδείες» στους μεγαλύτερους συλλόγους της Γερμανίας με την άμυνα - μπετόν που κατεβάζει.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο ρυθμός έπεσε αισθητά μέχρι που ο Τσικίνιο αποφάσισε να βγάλει το... τηλεκατευθυνόμενο χειριστήριο από την τσέπη του και με ένα σουτ βγαλμένο από τα videogames να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.

Αυτό που κρατάμε λοιπόν είναι ότι σε όλο αυτό το διάστημα, από το 46’ έως και το 74’ που σκόραρε ο Ολυμπιακός, μία ομάδα προσπαθούσε να επιτεθεί ορθολογικά.

Μπορεί να μην έβγαλε τελική και η πρώτη της ουσιαστικά ευκαιρία να ήταν η φάση του γκολ, αλλά διέκρινες τον τρόπο που αντιμετώπιζε το ματς ο νταμπλούχος Ελλάδας σε σχέση με την Ουνιόν, η οποία υποτίθεται ήθελε και μία νίκη μπροστά στο κοινό της προτού ξεκινήσει τις επίσημες υποχρεώσεις της.

Ως διά μαγείας η Ουνιόν εμφανίστηκε σε δύο περιπτώσεις να απειλεί μετά το 0-1. Και πάλι, όμως, θα πρέπει να βάλουμε στο τραπέζι το γεγονός ότι βρήκε κενούς χώρους μόλις βγήκε ο Ονιεμαέτσι και μπήκε ο Βέζο σε ρόλο αριστερού μπακ.

Το άλλο στοιχείο στο οποίο οφείλουμε να εστιάσουμε έχει να κάνει με το γεγονός ότι για 76 λεπτά, μέχρι δηλαδή τη φάση του Λιούμπισιτς μετά το 0-1, ο Ολυμπιακός δεν ένιωσε την παραμικρή απειλή!

Πρόκειται για ένα γεγονός το οποίο οφείλουμε να επισημάνουμε, γιατί ναι μεν οι Πειραιώτες ήταν αρκετά καλοί κατά διαστήματα στο δεύτερο μισό του γηπέδου, αλλά την ίδια στιγμή δεν έδωσαν το παραμικρό δικαίωμα στο δικό του μισό γήπεδο.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΕΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ

Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός έδειξε μία διαρκή πρόοδο κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του. Είχε τα ζητήματά του σε ανασταλτικό επίπεδο στα προηγούμενα φιλικά. Σε κάποια ματς διόρθωσε κάποιες αδυναμίες. Σε όλα τα παιχνίδια κατάφερε να σκοράρει.

Κέρδισε στα έξι από τα επτά, γεγονός που φτιάχνει και την ψυχολογία των παικτών που έχουν αρχίσει να νιώθουν άτρωτοι και ανυπομονούν για τα δύο φιλικά επιπέδου Champions League στην Ιταλία με Νάπολι και Ίντερ.

Σε γενικές γραμμές το «κάτι καλό χτίζεται» φαντάζει πολύ μικρό μπροστά σε αυτό που πραγματικά χτίζεται.

Ο Μεντιλίμπαρ δημιουργεί μία ομάδα που θέλει να δείξει με το «καλησπέρα» στους ανταγωνιστές του ότι θα είναι το απόλυτο αφεντικό στο ελληνικό πρωτάθλημα. Το μεγάλο στοίχημα για τον Βάσκο τεχνικό είναι να δει τον Ολυμπιακό να είναι ανταγωνιστικός στο Champions League.

Προοδεύει ο Ολυμπιακός, βελτιώνεται και το μόνο σίγουρο είναι ότι αρέσει. Αρέσει πολύ για την ακρίβεια...