Ο Παναθηναϊκός AKTOR επιβεβαίωσε πως έχει φτάσει σε καλύτερο σημείο από τον Ολυμπιακό μέσα σε λίγους μήνες και ξύπνησε μνήμες του παρελθόντος και στις δύο πλευρές. Γράφει ο Ηλίας Λαλιώτης.

Στην εκπομπή Sportal Sunday Live της περασμένης Κυριακής, στη συζήτηση που είχαμε με τον Βασίλη Μοιρώτσο και τον Γιώργο Περπερίδη ενόψει του χθεσινού ντέρμπι, είχα υποστηρίξει πως το συγκεκριμένο παιχνίδι θα είναι ίσως το λιγότερο ενδιαφέρον από αυτά που θα ακολουθήσουν ανάμεσα στις δύο ομάδες. Θεωρούσα πως δεν θα είχε να προσφέρει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα και δεν θα άλλαζε πολλά από όσα ξέρουμε μέχρι τώρα. Τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά το τέλος του αγωνα με διέψευσαν, καθώς μπορεί να ήταν και η βραδιά που αλλάζει τα δεδομένα. Τουλάχιστον στο μυαλό των δύο μεγάλων αντιπάλων.

Ήταν δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός έμπαινε στο παρκέ έχοντας έναν διαφορετικό αέρα, λόγω των πρόσφατων εμφανίσεών του στην EuroLeague και των 8 νικών του σε 9 αγωνιστικές. Αλλά έχοντας και την ασφάλεια του +12 από το ντέρμπι του ΣΕΦ. Παράλληλα, όμως, έμπαινε στο παρκέ και με ένα σαφές μειονέκτημα. Μετά από ένα σκληρό πρόγραμμα στο ξεκίνημα του έτους και για τους δύο, ο Ολυμπιακός είχε την τύχη να περάσει μια εύκολη βραδιά απέναντι στη Μακάμπι, την ώρα που το Τριφύλλι μια μέρα αργότερα -άρα και μια μέρα ξεκούρασης λιγότερη- είχε ένα απαιτητικό ματς με την Παρτιζάν, καταναλώνοντας μπόλικη ενέργεια.

Οι παίκτες του Εργκίν Αταμάν, όμως, εμφανίστηκαν λες και η σεζόν είχε μόλις ξεκινήσει. Με όπλο τους την τρομερή άμυνα και με αποτελεσματική πίεση, άρχισαν να κερδίσουν μία προς μία τις μικρές μάχες στο παρκέ. Δεν άφησαν την μπάλα να φτάνει με καλές προϋποθέσεις στον Μιλουτίνοφ, ο Γκραντ δεν άφησε τον Κάνααν να πάρει ανάσα και με τον Ναν να είναι ασταμάτητος στο πρώτο ημίχρονο επιθετικά έφτασε να έχει δύο φορές προβάδισμα 14 πόντων.

Όλα αυτά απέναντι σε μια σφυρηλατημένη ομάδα τριετίας, με το "know how" σε απαιτητικά μας, αυτοματισμούς και αυτοπεποίθηση πως έχει τη δυνατότητα να βρει τους τρόπους να επιστρέψει, ακόμα κι όταν το πρώτο πλάνο δεν πάει όπως θα ήθελε. Όπως κι έγινε... Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βρήκε τους τρόπους να απαντήσει δύο φορές στο «πράσινο» διψήφιο προβάδισμα. Έχοντας τον Ουίλιαμς-Γκος σε ένα ακόμα εξαιρετικό βράδυ απέναντι στον Παναθηναϊκό, αλλά και τον Πετρούσεφ να κάνει το καλύτερό του ματς από τη στιγμή που ήρθε.

Όταν στην απουσία του Βιλντόζα ήρθε να προστεθεί και αυτή του Σλούκα, χτύπησε τον Ναν στην άμυνα και τον έβγαλε εκτός ρυθμούς κι εκτός αγώνα στο δεύτερο ημίχρονο. Ακόμα κι έτσι, όμως, ο Παναθηναϊκός δεν έχασε ποτέ το προβάδισμά του. Έδειχνε να κυριαρχεί στο... ρελαντί και όποτε αισθανόταν απειλή, να πατάει γκάζι και να ξαναξεφεύγει. Ειδικά όταν στην απουσία του Φαλ ήρθε να προστεθεί κι αυτή του Μιλουτίνοφ. Μοναδικό ουσιαστικό μελανό σημείο, η νοοτροπία ότι το ματς είχε ήδη κριθεί όταν ξαναξέφυγε στο +15 και λίγο μετά αποχώρησε από το γήπεδο με 5 φάουλ και ο Πετρούσεφ.

Η καλύτερη συνολικά ομάδα όμως ήταν αυτή που νίκησε. Και μάλιστα ανάγκασε και τον αντίπαλο να παραδεχθεί την ανωτερότητά της χωρίς δεύτερη σκέψη. Καθιστώντας -όπως ανέφερα στο ξεκίνημα- ξεχωριστό το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας στο flash interview στην κάμερα της ΕΡΤ, μέσα μερικούς μήνες έκανε στροφή 180 μοιρών. Από εκεί που δήλωνε στα τέλη της περσινής σεζόν πως ο Παναθηναϊκός αρκείται να είναι ανταγωνιστικός στα ματς με τον Ολυμπιακό, τον έχρισε ανώτερο και φαβορί για τη συνέχεια λέγοντας πως «θα έχουμε την ευκαιρία μας, αν είμαστε πλήρεις και συνεπείς. Αν η ομάδα μας έχει όλο το ρόστερ της, πιστεύω θα είμαστε πολύ δυσκολοκατάβλητος αντίπαλος για το πρωτάθλημα».

Η δήλωση αυτή αποτελεί τεράστιο επίτευγμα για την ομάδα του Εργκίν Αταμάν. Μία ομάδα που φτιάχτηκε από την αρχή, με πολλούς νέους παίκτες και που δεν έχει καταφέρει ακόμα να αποδώσει στο 100% αυτό που μπορεί λόγω των προβληματών και των τραυματισμών που την ταλαιπωρούν από την αρχή της χρονιάς. Ειδικά όταν απέναντί της έχει ένα σύνολο τριών χρόνων που κυριαρχούσε τα προηγούμενα δύο. Μια δήλωση που αποτελεί και παραδοχή πως κάτι έγινε λάθος στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι, αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να απασχολήσει τους Πειραιώτες. Το σίγουρο είναι πως αλλάζει τα δεδομένα και την ψυχολογία των δύο αντιπάλων.

Με τη νίκη αυτή ο Παναθηναϊκός κλείδωσε ουσιαστικά το πλεονέκτημα έδρας στα play offs και πέτυχε έναν πρώτο στόχο σε ό,τι αφορά το πρωτάθλημα. Κυρίως όμως ξύπνησε μνήμες του -όχι και τόσο μακρινού- παρελθόντος. Όταν το Τριφύλλι έβγαζε και πάλι αυτή την ανωτερότητα και ο αντίπαλός του έκανε τη μία σπασμωδική κίνηση μετά την άλλη κι έψαχνε δικαιολογίες. Για βολές και φάουλ για παράδειγμα... Ή για ένα μπουκάλι που έριξε ένας ανόητος μετά το τέλος του αγώνα στο παρκέ (τη στιγμή που συνολικά η ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ ήταν άψογη και γιορτινή) και έτρεχαν προς τους διαιτητές πανικόβλητοι για να σιγουρευτούν ότι το είδαν για να το γράψουν στο φύλλο αγώνα (όπως και σωστά φυσικά έκαναν). Ή με ειρωνείες προς όσους δεν τους αρέσουν όσα λένε και γράφουν.

Παρότι είναι πολύ νωρίς ακόμα στη σεζόν και υπάρχει χρόνος για να αλλάξουν πολλά, αυτός ο πανικός δείχνει κάτι για τη συνέχεια. Άλλωστε, όπως και η ζωή, έτσι και το μπάσκετ κάνει κύκλους... Και επιστρέφει στη φυσιολογική του ροή αργά ή γρήγορα.

ΥΓ1. Ο Κώστας Σλούκας απέφυγε τα χειρότερα, θα παλέψει για να παίξει είτε με την Αρμάνι στο ΟΑΚΑ, είτε με την Ζαλγκίρις στο Κάουνας την άλλη εβδομάδα, αλλά η δεδομένη απουσία του την Πέμπτη (25/1) κόντρα στη Μακάμπι Τελ Αβίβ, σε συνδυασμό με την μεγάλη κατανάλωση ενέργειας, καθιστούν το συγκεκριμένο ματς πολύ δύσκολο.

ΥΓ2. Ο Ολυμπιακός εξέφρασε παράπονα για τη διαιτησία, τη στιγμή που υπήρχαν εξόφθαλμα λάθη, ένα εκ των οποίων θα μπορούσε να κρίνει τον αγώνα στις δικαστικές αίθουσες, αν ο Ουίλιαμς-Γκος ευστοχούσε στο λέι απ, στη φάση που κέρδισε και φάουλ από τον Γκριγκόνις, δέκα δευτερόλεπτα πριν το τέλος του αγώνα.

ΥΓ3. Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης ήταν σημαντικός παράγοντας του ντέρμπι, με την άμυνά του στο δεύτερο ημίχρονο. Σε κάθε ευκαιρία «φωνάζει» πως αξίζει μεγαλύτερης προσοχής από τον Εργκίν Αταμάν και σε δύσκολα ματς.

ΥΓ4. Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, ο Παναθηναϊκός φέτος δημιουργεί μια ξεχωριστή κουλτούρα και στην εξέδρα. Το καθολικό χειροκρότημα στον τραυματία Μιλουτίνοφ, δεν είναι αυτονόητο σε άλλα μεγάλα γήπεδα. Αντίθετα εκεί ακούμε και διαβάζουμε κατάρες για αρρώστιες και θανάτους. Η πολιτική που ακολουθεί το Τριφύλλι έχει φέρει τεράστια αλλαγή προς τη σωστή κατεύθυνση σε σχέση με όσα βιώναμε και καλό θα ήταν να ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμά του.