Στην Τούμπα φάνηκε ότι ο φετινός Άρης ακόμη ψάχνει αγωνιστική ταυτότητα

Ο Μπράμπετς νομίζω περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο τον χθεσινό Άρη στην Τούμπα. Τι είπε με απόλυτη ειλικρίνεια ο Τσέχος; Ότι δεν κάναμε αυτό για το οποίο ήρθαμε

Κοινώς το πλάνο δεν απέδωσε και μοιραία ήρθε η πρώτη ήττα μετά από πέντε παιχνίδια, έστω και αν έβαλε το χεράκι του και ο Ούγγρος ρέφερι με όσα έκανε, ιδίως στο πρώτο ημίχρονο για να…σπρώξει με το στανιό τους γηπεδούχους. Τι έκανε ο Μπόγκναρ; Καταρχάς στη φάση του πέναλτι που καταλόγισε και εντέλει απέκρουσε ο Κουέστα, επί πέντε λεπτά, ο συνεργάτης του στο Var έψαχνε να βρει λήψη που να δικαιολογεί πέναλτι, ενώ μέτρησε γκολ που ήταν ξεκάθαρο επιθετικό φάουλ, καθώς ο Κουλιεράκης βάζει και τα δύο χέρια στους ώμους του Πίρσμαν και δεν του επιτρέπει να κάνει άλμα για να διώξει την μπάλα.

Και θα ρωτήσω το προφανές. Όταν σε μια φάση επί πέντε λεπτά, όσο ο χρόνος των καθυστερήσεων του πρώτου ημίχρονου, αναζητείται εκείνη η λήψη που θα δικαιολογούσε τον καταλογισμό πέναλτι, είναι το λιγότερο παράξενο για ένα φάουλ που οδήγησε σε ασίστ και γκολ να μην καλείται ο διαιτητής στο Var. Διότι αν είχε κληθεί, θα το καταλόγιζε, δεν υπάρχει γράμμα του κανονισμού ή υποσημείωση ώστε να μην το καταλογίσει. Στέκομαι στις δύο κραυγαλέες αποφάσεις του στο πρώτο ημίχρονο, τη στιγμή που υπήρχαν δύο ανύπαρκτα κόρνερ υπέρ του αντιπάλου, ένα ξεκάθαρο υπέρ του Άρη δεν το έδωσε, καθαρό κλέψιμο με προοπτικές στο ξεκίνημα του ματς από τον Γκρέι…βαφτίστηκε επιθετικό φάουλ. Σαν να έπρεπε με το ζόρι να σταματήσει η ευνοϊκή παράδοση που είχε δημιουργήσει ο Άρης.

Βέβαια, για να επιστρέψω στον πρόλογό μου, βοήθησε κι ο Άρης με τη χειρότερη εμφάνιση που έχει κάνει από το 2018 και εντεύθεν στην Τούμπα. Με όλους τους προπονητές που έχει πάει να αγωνιστεί. Δίχως φαντασία, με πολλά αβίαστα λάθη, δίχως αίσθημα ασφάλειας στην κυκλοφορία της μπάλας και μηδαμινή αντίδραση στις κινήσεις στην τακτική σκακιέρα του ματς. Δεν έβαλε σημαντικά προβλήματα στον αντίπαλο. Δεν άσκησε πίεση για να κλέψει μπάλες. Έκλεισε είναι η αλήθεια ορθά το παιχνίδι του Κωνσταντέλια πίσω από τον φορ, αλλά είχε προβλήματα στα άκρα, ειδικά στην πλευρά του Πίρσμαν. Το περίεργο είναι ότι ενώ θα περίμενε κανείς, η απόκρουση του Κουέστα στο πέναλτι του Σβαμπ, να αναπτερώσει το ηθικό του γκρουπ, αυτό έμοιαζε να καταρρέει, κάνοντας το ένα λάθος πίσω από το άλλο, περιμένοντας στωικά πότε θα συμβεί το μοιραίο (πάντα με την βοήθεια του Μπόγκναρ). Και ήταν αυτά τα αβίαστα λάθη στη μεσαία γραμμή και η διάχυτη ανασφάλεια που τράβηξαν τον Άρη πίσω και δεν του επέτρεψαν να μεταφέρει το παιχνίδι στο χώρο του αντιπάλου.

Η απόφαση του Πάρντιου να χρησιμοποιήσει τον Νταρίντα βασικό στο πλευρό του Ετέμπο, μπορεί να περιόρισε τις κινήσεις του ΠΑΟΚ στον άξονα, αλλά ευνούχισε όσα μπορεί να δώσει επιθετικά ο νεοφερμένος Τσέχος, που η παρουσία του στην Χέρτα τα προηγούμενα χρόνια μας έδειξε ότι του ταιριάζει περισσότερο ο ρόλος του εσωτερικού μέσου. Εδώ έγκειται για μένα ένα μείζον πρόβλημα που πρέπει να βρει λύση άμεσα από τον Πάρντιου. Ότι ο Άρης δεν γίνεται σε κάθε παιχνίδι να αλλάζει σχηματισμό και φιλοσοφία. Τη μια 3-5-2, την άλλη 4-3-3, χθες 4-2-3-1. Οφείλει να βρει μια σταθερά στον τρόπο παιχνιδιού του και να την υπηρετήσει πιστά. Ο Πάρντιου είναι πια καιρό στην ομάδα, διαχειρίζεται ένα γκρουπ καλών ποδοσφαιριστών, δουλεύει σωστά στις προπονήσεις, έχει βελτιώσει την εικόνα της ομάδας, αλλά με την προσθήκη του Νταρίντα και την έλευση του Καμαρά, πρέπει να κατασταλάξει σε ένα τρόπο παιχνιδιού και απλά να αλλάζει τα πρόσωπα ανάλογα με τον αντίπαλο και την έδρα.

Η απουσία του πιο καυτού παίκτη του Άρη, του Πάλμα, κόστισε τελικά περισσότερο από όσο αναμενόταν, καθώς τα ελάχιστα (τα αναπόφευκτα στο να τα υποδείξει ο Μπόγκναρ) φάουλ που κέρδισε ο Αρης κακοεκτελέσθηκαν, όπως και τα κόρνερ. Περισσότερο όμως έλειψε η έντασή του, η πίεση που βάζει στους αντιπάλους, το απρόβλεπτο στοιχείο που τον χαρακτηρίζει. Ο Αρης επέλεξε να μη ρισκάρει τη συμμετοχή του και μια ενδεχόμενη υποτροπή, καθώς υπάρχει μέλλον στο πρωτάθλημα.

Ο Άρης αν φιλοδοξεί να κοιτάξει σε κάτι παραπάνω από την 5η θέση, από το να βάλει από κάτω τον Βόλο, πρέπει να αποκτήσει δυο πράγματα. Μια σταθερότητα στην απόδοσή του και μια διαφορετική προσέγγιση στα εκτός έδρας παιχνίδια, στα οποία δεν έχει την ένταση των αγώνων του στο Βικελίδης. Οι δυνατότητές του είναι για παραπάνω και χρόνος για να μας το δείξει υπάρχει, αφού έχουμε και τα πλεϊ-οφ.

ΥΓ. Ο Γκρέι αυτός είναι. Καλός για τα εντός έδρας παιχνίδια αλλά…ανεπαρκής μακριά από το Βικελίδης όπου χρειάζονται άλλα πράγματα από τον φορ. Επίσης ο Ετέμπο μου βγάζει μια κούραση και ένα μονότονο τέμπο στο παιχνίδι του εσχάτως. Όσο για τον Πίρσμαν, η χθεσινή του εμφάνιση γκρεμίζει ωσάν τραπουλόχαρτο τ δικαιολογία ότι πρέπει να παίζει βασικός επειδή είναι πιο ψηλός από τον Μαζικού…