Εθνική ομάδα: Η αδυναμία στο «5» και ο «άσος»

Η Εθνική μας ομάδα δείχνει να παρουσιάζει αδυναμία στη θέση «5», ενώ και στην περιφέρεια διαφαίνεται η ανάγκη ενίσχυσης στον «άσο», ενόψει της τελικής δωδεκάδας για το Eurobasket. Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος.

Στο πρώτο φιλικό με αντίπαλο το Βέλγιο, η ομάδα του Βασίλη Σπανούλη πήρε μια άνετη νίκη, λειτουργώντας περισσότερο ως... ζέσταμα για τη συνέχεια. Απουσίαζαν βέβαια τρεις παίκτες: οι Γιάννης και Κώστας Αντετοκούνμπο, όπως και ο Βασίλης Τολιόπουλος, οι οποίοι θεωρείται βέβαιο πως θα βρεθούν στην τελική δωδεκάδα ενόψει του ερχόμενου Eurobasket.

Ο Βασίλης Σπανούλης δείχνει να εμπιστεύεται σταθερά τους Κώστα Σλούκα, Τάιλερ Ντόρσεϊ, Κώστα Παπανικολάου και Ντίνο Μήτογλου, τέσσερις παίκτες που φαίνεται πως θα έχουν σημαντικό ρόλο και χρόνο συμμετοχής. Η «γαλανόλευκη» έδειξε διάθεση, συνέπεια στην άμυνα και καλές συνεργασίες, όμως δεν έλειψαν και τα προβλήματα: η επιθετική δυστοκία ήταν εμφανής. Δεν υπάρχουν αρκετοί παίκτες με σταθερή ευχέρεια στο σκοράρισμα, κάτι που καθιστά την παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο ακόμη πιο κρίσιμη για την ενίσχυση της παραγωγικότητας.

Παρά τις 25 ασίστ, που αποτελούν θετικό δείγμα, τα 14 λάθη και τα 14 επιθετικά ριμπάουντ που πήρε το Βέλγιο είναι σημεία που ο τεχνικός της Εθνικής θα θέλει να διορθώσει.

Η μεγάλη πρόκληση ωστόσο εντοπίζεται στην θέση του σέντερ. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο είναι αυτή τη στιγμή η βασική λύση, όμως χρειάζεται να δείξει διάρκεια, συγκέντρωση και αγωνιστική σταθερότητα για να ποντάρει ο Βασίλης Σπανούλης πάνω του. Από εκεί και πέρα, οι εναλλακτικές είναι περιορισμένες. Ο Γιάννης έχει αγωνιστεί κατά καιρούς στο «5», είναι μία λύση, όμως είναι σαφές πως προτιμά (και του αρέσει) να παίζει κυρίως στο «4», εκεί όπου μπορεί να κινείται με πρόσωπο προς το καλάθι, ξεκινώντας από την περιφέρεια προς τα μέσα στη ρακέτα. Αυτό είναι άλλωστε το αγωνιστικό του ένστικτο.

Σε αυτό το σημείο, τίθενται ερωτήματα για το αν θα επιλεγεί ο Βαγγέλης Ζούγρης, ένας παίκτης με σωματικά προσόντα, ο οποίος αναρρώνει από τον τραυματισμό του. Υπάρχει επίσης ο Αντώνης Καραγιαννίδης του Προμηθέα (μεταγραφή του Ολυμπιακού), ένας ψηλός με καλά στοιχεία και σταθερή πρόοδο, αλλά χωρίς ακόμη παραστάσεις από κορυφαίο επίπεδο.

Παράλληλα, και η περιφέρεια δείχνει να χρειάζεται ενίσχυση κυρίως στον «άσο». Σε αντίθεση με το παρελθόν, οι διαθέσιμες επιλογές είναι σαφώς πιο περιορισμένες. Όλα δείχνουν πως ο Βασίλης Σπανούλης θα κληθεί να προσθέσει έναν καθαρό playmaker, καθώς οι υπάρχοντες γκαρντ (με εξαίρεση τον Σλούκα) είναι κυρίως «2άρια» — παίκτες με ροπή στο σκοράρισμα.

Αν δεχτούμε πως δέκα θέσεις είναι “κλειδωμένες”, αυτές ανήκουν στους:

Γιάννη, Κώστα και Θανάση Αντετοκούνμπο,

Κώστα Σλούκα, Βασίλη Τολιόπουλο, Τάιλερ Ντόρσεϊ,

Γιαννούλη Λαρεντζάκη, Κώστα Παπανικολάου, Παναγιώτη Καλαϊτζάκη και Ντίνο Μήτογλου.

Ωστόσο, με τους Ντόρσεϊ, Λαρεντζάκη και Τολιόπουλο να είναι περισσότερο shooting guards, φαίνεται επιτακτική η ανάγκη για έναν καθαρό χειριστή. Ο Δημήτρης Κατσίβελης, λόγω εμπειρίας και χαρακτηριστικών, δείχνει να έχει το προβάδισμα για τη θέση του ενδέκατου παίκτη.

Απομένει, λοιπόν, η 12η και τελευταία θέση, η οποία μάλλον θα καλυφθεί από ψηλό. Ποιος θα είναι; Ίσως ο Νίκος Χουγκάζ, ένας πάουερ φόργουορντ με καλό σουτ από την περιφέρεια, που μπορεί να ανοίξει την άμυνα και να δώσει επιθετικές λύσεις. Ίσως ο Αλέξανδρος Σαμοντούροβ, ένα νέο παιδί με τεράστιο ταλέντο, αθλητικότητα και μέλλον μπροστά του. Ίσως, όμως, και ένας καθαρόαιμος σέντερ, όπως ο Ζούγρης ή ο Καραγιαννίδης, εάν τελικά ο Σπανούλης επιλέξει να καλύψει την προφανή «τρύπα» στη ρακέτα.