Που όρεξη για μπάσκετ όταν γίνεται κάτι τέτοιο

Ο Παναγιώτης Ραμαντάνης γράφει για τα συναισθήματα γύρω από τον τραυματισμό του Κίναν Έβανς, ενώ σχολιάζει τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Ζάλγκιρις για τη 10η αγωνιστική της Euroleague.

Ο αθλητισμός είναι κάτι πολύ όμορφο, που όταν βρίσκεται στη ζωή ενός ανθρώπου, τον κάνει να ξεχνιέται. Τον κάνει να δένεται με κάτι (ομάδα - παίκτη) και να περνάει παραγωγικά τον χρόνο του. Ωστόσο υπάρχουν στιγμές που μπορεί να «παγώσεις» και να νιώσεις ένα μεγάλο κενό. Κάτι τέτοιο γίνεται όταν βλέπεις έναν σοβαρό τραυματισμό μπροστά στα μάτια σου. Ενός ανθρώπου που έχει ταλαιπωρηθεί πολύ. Ο λόγος για τον Κίναν Έβανς.

Ο Αμερικανός γκαρντ είχε λείψει για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα από τα παρκέ, μιας και είχε ταλαιπωρηθεί πολύ από σοβαρούς τραυματισμούς. Την περασμένη Κυριακή (09/11) έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Ολυμπιακού, ήταν εντυπωσιακός και ο κόσμος τον «αγκάλιασε». Άπαντες φώναξαν ρυθμικά το όνομά του. Το ίδιο έγινε και όταν μπήκε για πρώτη φορά σε ματς της Euroleague με τα «ερυθρόλευκα».

Ο κόσμος στο ΣΕΦ έκανε ένα standing ovation στον Κίναν, ο οποίος άκουσε από χιλιάδες ανθρώπους το όνομά του. Ωστόσο, δύο λεπτά στο παρκέ, ήταν όσα πρόλαβε να προσφέρει κάτι αγωνιστικά στην ομάδα. Σε μία ανυποψίαστη φάση, έπεσε στο παρκέ. Ο κόσμος «πάγωσε» και ο Έβανς φώναζε «No way, no way». Αποχώρησε υποβασταζόμενος από το γήπεδο και φαινόταν στην αύρα του ΣΕΦ ότι κανείς δεν είχε όρεξη εκείνη τη στιγμή.

Δυστυχώς μετά το ματς, μαθεύτηκε η δυσάρεστη είδηση. Ο Αμερικανός υπέστη ρήξη αριστερού αχίλλειου. Ένας πάρα πολύ σοβαρός τραυματισμός. Στο μυαλό του κόσμου, κυριαρχούσε η λέξη «γιατί». Και είναι απολύτως λογικό. Γιατί να είναι τόσο άτυχος αυτός ο αθλητής; Γιατί με τόση δουλειά που έχει ρίξει για να επιστρέψει να πάθει κάτι τέτοιο στο δεύτερό του επίσημο παιχνίδι;

Δυστυχώς, ένας ακόμη τραυματισμός φρενάρει σοβαρά την καριέρα του. Μακάρι ο Κίναν να επιστρέψει πιο δυνατός από ποτέ και όση ατυχία έχει στο επαγγελματικό κομμάτι με τους τραυματισμούς, να του μετατραπεί σε τύχη γενικά στη ζωή του.

ΥΓ: Ένα έστω και μικρό σχόλιο για το ματς. Γιατί όπως λέει και ο τίτλος «που όρεξη για μπάσκετ όταν γίνεται κάτι τέτοιο». Ο Ολυμπιακός ήταν κυρίαρχος. Έκανε το καλύτερό του φετινό παιχνίδι στο ΣΕΦ, κόντρα σε μία ομάδα που διανύει μία πολύ καλή σεζόν. Από τα πρώτα λεπτά, η ομάδα είχε μπει με το πόδι στο γκάζι. Ο Μιλουτίνοφ ήταν πραγματικός «γίγαντας», ενώ ο Ντόρσεϊ ασταμάτητος.