Πέντε παρατηρήσεις για το ντέρμπι, που δεν έβγαλε νικητή

Το αθηναϊκό ντέρμπι δεν μας έκανε σοφότερους σε τίποτα. Ούτε σε ότι έχει να κάνει με τη δυναμική των ομάδων, αλλά ούτε και με την εξέλιξη και την τελική έκβαση της «μάχης» για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Παρ΄ όλα αυτά θα μπορούσε να ξεχωρίσει κανείς πέντε σημαντικά στοιχεία:

“Χ”αμένη ευκαιρία και για τους δύο

Στη “Λεωφόρο Αλεξάνδρας” κοντράρονταν οι δύο κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες στην Ελλάδα τη φετινή χρονιά, αλλά η κρισιμότητα ενός αγώνα, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα σε ότι έχει να κάνει με το θέαμα και δεν αφήνει τους "μονομάχους" να βγάλουν τον καλύτερο τους εαυτό στον αγωνιστικό χώρο. Συνήθως τέτοιου είδους ματς γίνoνται πολύ physical και αυτό δεν ήταν η εξαίρεση. 

Θεωρητικά, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει πλεονέκτημα για τον Παναθηναϊκό, που είναι η πιο “σκληρή” και λιγότερο παραγωγική ομάδα από τις δύο κι αυτό αντικατοπτρίζεται και στο βαθμολογικό πίνακα. Η ΑΕΚ έχει πετύχει 18 γκολ περισσότερα από τον Παναθηναϊκό και το γεγονός ότι η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς την κράτησε στο μηδέν είναι επιτυχία. Ενώ ευνοήθηκε όμως από την “τραχύτητα” του αγώνα, δεν βρήκε γκολ αφήνοντας ανεκμετάλλευτο τον παράγοντα “έδρα”, αλλά και τα προβλήματα της ΑΕΚ με την ίωση και τον μειωμένο βαθμό ετοιμότητας βασικών ποδοσφαιριστών της. 

Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα έψαξε περισσότερο το γκολ, μια που ήξερε πως δεν ευνοείται από την ισοπαλία με τους “πράσινους”, αλλά στις ευκαιρίες που της παρουσιάστηκαν στο καλό της διάστημα, στο πρώτο ημίχρονο δεν ήταν αποτελεσματική. Ο Παναθηναϊκός άντεξε, αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορά πως είναι η πιο δύσκολη ομάδα για να τη νικήσει κανείς και σε τελική ανάλυση το αποτέλεσμα αφήνει ικανοποιημένους και τους δύο. Τους γηπεδούχους γιατί διατήρησαν το πλεονέκτημα χωρίς να είναι η καλύτερη ομάδα στο χορτάρι και τους φιλοξενούμενους γιατί πήραν κάτι έστω και με αρκετές απουσίες.

Τα... δύο πόδια του Στίβεν Τσούμπερ

Όταν το καλοκαίρι του 2021 η ΑΕΚ αποκτούσε τον Στίβεν Τσούμπερ με τη μορφή του δανεισμού από την Άιντραχτ Φρανκφούρτης, γνωρίζαμε ότι ερχόταν στην Ελλάδα ένας πολύ ποιοτικός ποδοσφαιριστής, πολυτέλεια για το πρωτάθλημα μας. Είχε κάνει με την Ελβετία ένα εξαιρετικό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με τέσσερις ασίστ, περισσότερες απ’ οποιονδήποτε άλλον από το 1980 και μετά και στα 30 του βρισκόταν σε πολύ καλή ποδοσφαιρική ηλικία. 

Το μεγαλύτερο προσόν του όμως, που ήταν άγνωστη στους περισσότερους, ήταν η σπάνια ικανότητα του να χρησιμοποιεί εξίσου καλά και τα δύο πόδια. Αυτό τον κάνει να μπορεί να παίξει σε διαφορετικές θέσεις, να αλλάζει πλευρές, να έχει μεγαλύτερη ισορροπία σε σχέση με τους υπόλοιπους στον αγωνιστικό χώρο, να έχει τρομερή ευχέρεια στην πάσα και την σέντρα και να μαρκάρεται πολύ δύσκολα από τον αντίπαλο.

 Ο Τσούμπερ ήταν μακράν ο κορυφαίος παίκτης του ντέρμπι στο πρώτο ημίχρονο δημιουργώντας αξεπέραστα προβλήματα στους αμυντικούς του Παναθηναϊκού, που δεν ήξεραν ποιο πόδι να του κλείσουν. Είχε δοκάρι στο 35΄ με το θεωρητικά πιο αδύναμο, το αριστερό και ήταν μόνιμη πηγή κινδύνων. Η ποιότητα του ήταν εμφανέστατη όπως συμβαίνει με όλους αυτούς που έχουν αυτό το πλεονέκτημα.

 Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Ζινεντίν Ζιντάν στα νιάτα του, που κοντρόλαρε και πάσαρε το ίδιο καλά και με τα δύο πόδια χαρίζοντας μας στιγμές μαγείας, αλλά και του Πάολο Μαλντίνι παλιότερα, που μετά από την είσοδο του Μάουρο Τασότι στην ενδεκάδα της Μίλαν, μετακινήθηκε από το δεξί άκρο της άμυνας στο αριστερό, μαρκάροντας και κάνοντας build up και με τα δύο πόδια. Αποτέλεσμα; Καθιερώθηκε ως ένας  από τους καλύτερους αμυντικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου, με αποτέλεσμα Ρονάλντο και Ροναλντίνιο να τον θεωρούν τον πιο δύσκολο αντίπαλο που βρήκαν ποτέ μπροστά τους!

Ιωαννίδης vs Σπόραρ

Σ' ένα ακόμα παιχνίδι το τελευταίο χρονικό διάστημα, η σύγκριση γίνεται και η διαφορά υπέρ του Ιωαννίδη είναι εμφανής. Όταν μπήκε στο γήπεδο, η άμυνα της ΑΕΚ τον αισθάνθηκε περισσότερο από τον Σλοβένο κι έδειξε ότι έχει δουλέψει πάρα πολύ και εκτός κανονικού... ωραρίου προπόνησης προκειμένου να ανέβει επίπεδο. Το πάρσιμο της μπάλας πάνω στην κίνηση και η επιτάχυνση που έκανε για να προλάβει τους αμυντικούς της ΑΕΚ και να φτάσει πρώτος στη μπάλα, στη δεξιά πλευρά, προς το τέλος του αγώνα είναι κάτι καινούργιο στο παιχνίδι του.

 Η επιλογή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς να αφήσει στον πάγκο τον αποδεδειγμένα πλέον πιο φορμαρισμένο επιθετικό του έχει πάντως και αγωνιστική λογική πλην της προσπάθειας διατήρησης των ισορροπιών στο εσωτερικό της ομάδας. Με αντίπαλο την ΑΕΚ, που πρεσάρει πολύ καλά ψηλά, ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχει πάει φέτος σε μία διαφορετική λογική παιχνιδιού απέναντι της, αφήνοντας κατά μέρους το σήμα κατατεθέν της ομάδας του, το καλό passing game και ψάχνοντας την μακρινή πάσα στην πλάτη της άμυνας. Εκεί ο Σπόραρ υπερτερεί του Ιωαννίδη έχοντας καλύτερη κίνηση στο χώρο.

Έχει “δρόμο” ακόμα το πρωτάθλημα

Θυμάμαι όταν είμασταν μικροί και πλησίαζε προς το τέλος του το πρωτάθλημα, τα βάζαμε… κάτω, κάναμε τους υπολογισμούς με βάση τα λογικά αποτελέσματα μέχρι το τέλος της σεζόν και βγάζαμε τον πρωταθλητή. Κάποιοι το κάνουν ακόμα και είναι εκτός πραγματικότητας. 

Η φετινή χρονιά έχει δείξει πως τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο σε κανένα ζευγάρι κι όλα είναι ανοιχτά. Με την ίδια ευκολία με την οποία χάνονται βαθμοί για τον Παναθηναϊκό από τον Βόλο, κερδίζονται στην Τούμπα και το ίδιο ισχύει και για την ΑΕΚ. Από πότε άραγε μπορεί να προεξοφλήσει κανείς νίκες του Παναθηναϊκού στο “Καραϊσκάκης”, αλλά και στη “Λεωφόρο” με ΠΑΟΚ και ΑΡΗ ή της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό και τον Βόλο στην ΟΠΑΠ Arena και με τον Άρη στο “Κλέανθης Βικελίδης”; 

Θυμηθείτε τα φετινά αποτελέσματα στα μεταξύ τους παιχνίδια  συνολικά στη σεζόν. Εντός έδρας συντριβή του Παναθηναϊκού με 3-0 από τον ΠΑΟΚ, νίκη κόντρα στον Άρη με γκολ του Σπόραρ στο 90’ και 0-0 στο Φάληρο. Όσο για την ΑΕΚ; Ήττα με 3-1 από τους “ερυθρόλευκους” στην έδρα της και 0-1 από τον Βόλο στη “Ριζούπολη”.

Παράγοντας “διαιτησία”

Στην Ελλάδα, ντέρμπι χωρίς “φωνές” για τη διαιτησία είναι Πάσχα δίχως κόκκινα αβγά! Σ’ αυτή την περίπτωση “φωνάζουν” και οι δύο. Η ΑΕΚ για το μαρκάρισμα και το χτύπημα του Μπερνάρ στον Ρότα κι ο Παναθηναϊκός για την… ανοχή του Αρτούρ Σοάρες Ντίας στα μαρκαρίσματα του Μουκουντί. 

Στην πραγματικότητα και οι δύο έχουν δίκιο. Ο Πορτογάλος όμως ανήκει στην Elite κατηγορία των διαιτητών κι αυτό είναι κάτι το οποίο επιθυμούν οι ομάδες. Πιο πάνω δεν έχει. 

Με τα λάθη του μέσα πάντως, ο Πορτογάλος “έδειξε” στη γενική εικόνα, να είναι απολύτως ενημερωμένος γι’ αυτά που “τραβάνε” οι υπόλοιποι συνάδελφοι του στη χώρα μας, ανεξαρτήτως αν έχουν σφυρίξει καλά ή όχι. Προσπάθησε λοιπόν και ήταν ξεκάθαρο αυτό, να αποφύγει να πάρει αποφάσεις που θα διατάρασσαν τις ισορροπίες του αγώνα κι έχω την αίσθηση πως θα το έκανε μόνο για κραυγαλέες περιπτώσεις, στις οποίες δεν θα χωρούσε κανένας, μα κανένας αντίλογος.