Τουλάχιστον ας πληρώσει τώρα η Μαρσέιγ, την αντίδραση της ΑΕΚ

Η ΑΕΚ πέταξε κλασικές ευκαιρίες, ο διαιτητής και ο VAR της... πέταξαν πέναλτι μαρς και άφησε δυο βαθμούς εκεί που οι άλλοι δύσκολα θα αφήσουν, αλλά τώρα μόνο το πως θα βγάλει αντίδραση στον "τελικό" με την Μαρσέιγ είναι αυτό που μετράει. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Κανονικά καθαρά ποδοσφαιρικά, η συζήτηση μετά το ματς της ΑΕΚ στην Καισαριανή, θα έπρεπε να είναι για την επιστροφή του Γκαρσία που δείχνει σαν να ανεβάζει τρεις ταχύτητες το παιχνίδι της ομάδας του Αλμέιδα. Ή το πόσο ο Πόνσε μπαίνει όλο και περισσότερο μέσα στο αγωνιστικό μοντέλο της ΑΕΚ ή το πολύ καλό αγωνιστικό φεγγάρι του Ελίασον ή ακόμα και το ντεμπούτο του Πήλιου με τα κιτρινόμαυρα που ήταν ξεψάρωτο παρά τις δυσκολίες.

Αυτό όμως που τελικά μένει και για την κουβέντα, αλλά κυρίως για την ουσία, είναι πως η ΑΕΚ πέταξε με πολύ μεγάλη ευκολία, δυο πολύτιμους βαθμούς. Και το χειρότερο απ’ όλα, δεν είναι πως τους πέταξε σ’ ένα ματς που θα μπορούσε να το είχε καθαρίσει με τεράστια ευκολία, αλλά πως στο ίδιο γήπεδο, με τον ίδιο αντίπαλο, δύσκολα θα συμβεί το ίδιο που συνέβη στην Ένωση και με κάποιον από τους ανταγωνιστές της. 

Βεβαίως όλα γίνονται στο ποδόσφαιρο. Αλλά πόσοι θα πετάξουν τόσο εύκολα στα σκουπίδια τόσο ευκαιρίες και πολύ περισσότερο, πόσοι θα πληρώσουν τόσο ακριβά, μισή στιγμή αδράνειας και έλλειψης συγκέντρωσης; Δεν έχει νόημα να ψάξει κανείς τα τι και τα πως για την γκέλα της ΑΕΚ. Τι ανάλυση άλλωστε θα μπορούσε να γίνει, για ένα παιχνίδι στο οποίο η ΑΕΚ έκανε τουλάχιστον τέσσερις φάσεις μέσα από την μικρή περιοχή του αντιπάλου και δεν τις έκανε γκολ. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά φέτος που γίνεται αυτό και πρέπει να το ψάξει. 

Ακόμα περισσότερο πρέπει να ψάξει το πως δέχθηκε την ισοφάριση στην μοναδική τελική που έκανε ο αντίπαλός της σ’ ολόκληρο το παιχνίδι, από μια στατική φάση και με την μπάλα να μένει για τόση ώρα ζωντανή μέσα στην περιοχή της χωρίς κανείς να διώχνει. Ούτε αυτό συνέβη για πρώτη φορά φέτος. Θα ήταν τουλάχιστον κωμικό ποδοσφαιρικά, εκ των υστέρων να ανοίξει συζήτηση για το εάν έπρεπε ή δεν έπρεπε να κάνει το rotation που έκανε ο Αλμέιδα. 

Επιβεβλημένο ήταν και για να ξέρουμε και τι λέμε, δεν ήταν καν ακραίο. Υπό την έννοια πως δεν άλλαξε καν ολόκληρη την ενδεκάδα σε σχέση με το ματς της περασμένης Δευτέρας. Και έτσι κι αλλιώς, αυτή είναι μια κουβέντα που έχει βγει από την πραγματικότητα της ΑΕΚ από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε ο Αλμέιδα. Δεν υπάρχουν ούτε βασικοί, ούτε αναπληρωματικοί. 

Μόνο ένα ρόστερ που πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμο σε κάθε ματς. Έτσι πορεύτηκε η ΑΕΚ πέρυσι και πήρε το νταμπλ. Έτσι πορεύεται και φέτος και πηγαίνει με βάση τα πεπραγμένα ακόμα καλύτερα σε σχέση με το τι είχε κάνει πέρυσι στο αντίστοιχο διάστημα. Είναι λοιπόν εκτός λογικής, ξαφνικά να μπει στο τραπέζι τέτοιου είδους κουβέντα, επειδή η ΑΕΚ γκέλαρε σ’ ένα ματς με την Κηφισιά. 

Ακόμα και αν ήταν μια γκέλα, που αφενός δεν ήταν αναμενόμενη, αφετέρου ήταν εκτός ποδοσφαιρικής λογικής. Ενώ μπορεί ακόμα και να κοστίσει στο τέλος. Η ΑΕΚ τακτικά το ματς το προσέγγισε σωστά. Ίσως να έπρεπε λίγο νωρίτερα να πάει ο Τσούμπερ στον άξονα, αλλά αυτό μοιάζει να είναι λεπτομέρεια. 

Η ουσία είναι πως ειδικά από την στιγμή που ο Αλμέιδα έριξε στο γήπεδο και τον Γκαρσία και τον Πινέδα και τον Άμραμπατ, με τον τρόπο που έπαιξε η ΑΕΚ και με τις ευκαιρίες που έκανε, το ματς θα έπρεπε να είχε πάει στο τουλάχιστον στο 2-0. Ευκαιρίες από την μικρή περιοχή έφτιαξε και έχασε η ΑΕΚ, όχι σουτ σκοτωμένα από το κέντρο. 

Πιθανότατα ήταν πολύ πιο κλασικές ευκαιρίες, ακόμα και από τις πολλές χαμένες με τον Πανσερραϊκό. Μόνο που η διαφορά ανάμεσα στα δυο ματς, είναι πως τώρα η ΑΕΚ δεν κυνηγούσε στο σκορ και θα της αρκούσε να μείνει συγκεντρωμένοι μέχρι τέλους για να πάρει τους τρεις βαθμούς. Δεν το έκανε, το πλήρωσε. Δεν υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο ή πιο βαθύ που κάποιος μπορεί να αναλύσει για όσα έγιναν ή δεν έγιναν στην Κηφισιά. 

Η ουσία είναι πως στην Ένωση θα χρειαστούν τον χρόνο τους για να καταλάβουν πως πέταξαν αυτούς τους δυο βαθμούς. Και μπορεί όταν τον συνειδητοποιήσουν, να τους πνίξει και το «κοίτα τι πήγαμε και κάναμε». Αλλά αφού ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και ότι συνέβη στην Καισαριανή δεν διορθώνεται, μακάρι αυτό να της βγει της ΑΕΚ σε καλό. Να βγάλει την αντίδραση που πάντα υπάρχει μετά από γκέλες και να την πληρώσει η Μαρσέιγ στο ματς της Πέμπτης που μοιάζει «τελικός». 

Πως έλεγε ο Αλμέιδα μετά την ήττα στο Βελοντρόμ, πως «αν ήμουν παίκτης θα ήθελα να παίξω αύριο με τον ΠΑΟΚ», προφανώς εννοώντας την αντίδραση. Έτσι και τώρα. Μακάρι το ματς με την Μαρσέιγ να ήταν… αύριο. Και μακάρι κυρίως, η αντίδραση που θα βγάλουν οι παίκτες της ΑΕΚ με την Μαρσέιγ, να είναι ίδια μ’ αυτή που έβγαλαν απέναντι στον ΠΑΟΚ, μετά την ήττα στο Βελοντρόμ. 

Πάντως για να λέμε και την αλήθεια, δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός πως με εξαίρεση το ματς με τον Αστέρα στην Τρίπολη πριν την Μασσαλία, σ’ όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια πρωταθλήματος πριν από τα ευρωπαϊκά, η ΑΕΚ δεν έχει κερδίσει. Χωρίς πάντως απ' όσους έπαιξαν στην Καισαριανή, να φαίνεται πως προσέχει και φυλάει τα πόδια του για το ευρωπαϊκό ματς. 

Και κάτι τελευταίο. Η ΑΕΚ άφησε δυο βαθμούς στο ματς με τον Πανσερραϊκός γιατί σε 35 τελικές, δεν βρήκε τα γκολ που ήθελε για να κερδίσει. Αλλά υπήρχαν και δυο πέναλτι μαρς που δεν της δόθηκαν. Η ΑΕΚ άφησε επίσης δυο βαθμούς στην Καισαριανή, διότι δεν έκανε δεύτερο γκολ σε ευκαιρίες που έχασε από την αντίπαλη μικρή περιοχή. Αλλά η ανατροπή στον Γκαρσία ήταν μαρς πέναλτι. Τελεία και παύλα. Με τους κανονισμούς και μ’ αυτό που έπρεπε να δει το VAR, η ΑΕΚ θα έπρεπε να έχει τέσσερις βαθμούς παραπάνω στο πρωτάθλημα. Μόνο από τα δυο ματς με Σέρρες και Κηφισιά. 

Η σπέκουλα περί δήθεν ελέγχου της ΑΕΚ στην διαιτησία ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ πέρα από τα όρια του κωμικού. Όμως πλέον αγγίζει τα όρια του τραγικού. Ειδικά σ' ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που έχει ζήσει πως είναι αυτός που πραγματικά έλεγχε την διαιτησία, να καθαρίζει σαν αβγά με κάθε λογής σφυρίγματα, ομάδες όπως η Κηφισιά, πριν καν αυτές σκεφτούν να εκμεταλλευτούν τυχόν στιγμιαίες αδράνειες και λάθη. Αλλά είναι και η μνήμη χρυσόψαρου που δεν βοηθάει, είναι και η ισχυρή αγωνιστικά ΑΕΚ που ενοχλεί.