){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
EUROLEAGUE
)
Τα «παιδιά» του Ντιέγκο Μαραντόνα εναντίον εκείνων του Γιόχαν Κρόιφ και μια συζήτηση που θα μπορούσε να είναι αληθινή...
Σκοτάδι. Πυκνό σκοτάδι κάλυπτε τα πάντα. Ο χρόνος έχει χάσει πια την υπόστασή του. Μία ιδιαίτερη μορφή διακόπτει την ησυχία που επικρατεί.
«Μπ@σταρδοι!», φώναξε και έφτυσε με μίσος στο έδαφος. «Πού ακούστηκε, Μουντιάλ χειμώνα», συνέχισε με τη φωνή του να διαταράσσει τη… νεκρική σιωπή. «Αλλά πάντα έτσι ήταν, οι άνθρωποι της FIFA αποφάσιζαν με μοναδικό κριτήριο την τσέπη τους».
«Ναι, λες και δεν το βλέπεις!», απάντησε μία μορφή αέρινη, ντελικάτη και ψιλόλιγνη. Ένας υπόκωφος ήχος διέκοψε και τους δύο.
Καμπάνες; Πού βρέθηκαν οι καμπάνες;
«Αφού με ξέρεις, Γιόχαν, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να με χωρίσει από τα παιδιά μου. Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από την αγάπη μου για εκείνη τη φανέλα», απάντησε εκείνος.
«Ξέρω, Ντιέγκο, ξέρω. Μην μου πεις, λοιπόν, ότι δεν έχει άγχος για την Παρασκευή», είπε η ψιλόλιγνη μορφή.
«Έχω Γιόχαν. Γιατί ξέρω ότι είναι η τελευταία μεγάλη διοργάνωση του Λιονέλ. Αυτό το παιδί μεγάλωσε με το βάρος της σύγκρισης μαζί μου. Δεν είναι εύκολο αυτό. Για κανέναν δεν θα ήταν κάτι τέτοιο. Θα ήταν υπέροχο να αποχωρήσει από το ποδόσφαιρο έχοντας κατακτήσει αυτό το τρόπαιο», ανταπάντησε ο Αργεντινός.
«Ναι θα ήταν Ντιέγκο. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει πρώτα να αποκλείσετε εμάς. Κι αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Είδες τι μπάλα παίξαμε με τις ΗΠΑ; Είδες πώς ανέβαιναν τα μπακ μας; Αυτό είναι ένα όνειρο. Ίσως ήρθε η δική μας σειρά. Ίσως ο Λουίς και τα παιδιά του καταφέρουν ό,τι δεν έκανε η δική μας η γενιά», αποκρίθηκε ο Ολλανδός.
Η καμπάνα χτύπησε για δεύτερη φορά.
«Και τι δεν θα έδινα Γιόχαν να ήμουν εκεί κάτω την Παρασκευή. Να μυρίσω λίγο χορτάρι, να έχω αυτή την προσμονή. Αυτό το καρδιοχτύπι λίγο πριν τη σέντρα. Αυτή την αγωνία που σε σκότωνε και ταυτόχρονα σου έδινε ζωή. Γιόχαν, νομίζω ότι όλα τα έκανα πολύ γρήγορα. Γρήγορα σηκώθηκα, γρήγορα τσακίστηκα, γρήγορα έφυγα».
«Μην μου λες, λοιπόν, ότι δεν έχεις άγχος για την Παρασκευή», αποκρίθηκε ο Ολλανδός.
Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο. Αλλά που να βρεθεί τσιγάρο! Η ψιλόλιγνη μορφή έψαξε στις τσέπες και το μόνο που βρήκε ήταν κάτι γλειφιτζούρια.
«Ας είναι», μονολόγησε. «Που λες Ντιέγκο, εγώ έχω μεγάλο άγχος για την Παρασκευή. Το ότι δεν κατακτήσαμε ποτέ το Μουντιάλ δημιουργεί ένα επιπλέον βάρος, αφού ένα ηλίθιος κανόνας αναφέρει ότι όσο περισσότερα τρόπαια κατακτάς στην καριέρα σου, τόσο καλύτερος θεωρείσαι. Εσύ, τουλάχιστον, Ντιέγκο το κατέκτησες το τρόπαιο».
«Ναι το θυμάμαι. Είχα βάλει κι εγώ το χεράκι μου. Ήταν μοναδικό το συναίσθημα, Γιόχαν. Ένιωσα βασιλιάς εκείνη την στιγμή. Μακάρι να το ζήσουν όλοι κάποια στιγμή».
«Το άγχος, πάντως, υπάρχει Ντιέγκο. Θα ήθελα να δω πώς θα καταφέρουμε να σταματήσουμε τον Μέσι. Φαίνεται ότι είναι η δική του στιγμή. Αλλά πιστεύω ότι κάτι θα σκαρφιστεί ο Λουίς. Μην ξεχνάς ότι έχουμε έναν κεντρικό αμυντικό σαν τον Φαν Ντάικ. Δεν το βρίσκεις εύκολα αυτό», είπε ο Ολλανδός.
«Το ίδιο ισχύει και για εμάς Γιόχαν. Υπάρχουν κι άλλοι εκτός του Λιονέλ. Θα γίνει μεγάλη μάχη», απάντησε ο Αργεντινός που ξαφνικά μελαγχόλησε «Γιόχαν, πιστεύεις ότι ο κόσμος μας θυμάται. Θυμάται όλα εκείνα που κάναμε;».
«Μα τι σε έπιασε. Φυσικά και μας θυμάται! Τα σπουδαία κατορθώματα στη ζωή αποτελούν ένα ελιξίριο αθανασίας, Ντιέγκο», ανταπάντησε ο Ολλανδός.
Η καμπάνα χτύπησε για τρίτη φορά. Είχε ξημερώσει.
«Λοιπόν, Ολλανδέ, πάμε για ένα ματσάκι;», ρώτησε ο Ντιέγκο.
«Φύγαμε, αλλά σε προειδοποιώ ότι πάλι θα χάσεις!», απάντησε ο Γιόχαν.
)
)
)
)
)
)
)
)