Παπανικολάου στο Sportal: «Με πληγώνει που δεν είμαι στην Εθνική - Αυτή είναι η αλήθεια για τα σενάρια μεταγραφής μου»

Ο Γιάννης Παπανικολάου μιλάει στο Sportal και τον Βαγγέλη Τερζή, για την εμπειρία της Τουρκίας και τη Ρίζεσπορ, την Πολωνία που τον ωρίμασε ποδοσφαιρικά, αλλά και τα σενάρια επαναπατρισμού.

Ο Γιάννης Παπανικολάου από όταν θυμάται τον εαυτό του γυρνάει με μία μπάλα στα πόδια του. Ακόμα και τώρα, ως πατέρας της κορούλας του, θέλει να κάνει αυτό που αγαπάει θυμίζοντας στον εαυτό του τα παιδικά του χρόνια.

Ο Έλληνας μέσος μιλάει στο Sportal, για τη θητεία του στη Ρίζεσπορ και την Τουρκία, την περίοδο που πέρασε δύσκολα, όταν έχασε τον πατέρα του και αγωνιζόταν στην Πολωνία με τη φανέλα της Ρακόφ, αλλά και πως κατάφερε να βρει τα πατήματα του.

Παράλληλα, αποκαλύπτει τι πραγματικά ισχύει με τα σενάρια μεταγραφής του, που υπήρξαν το περασμένο καλοκαίρι και το ενδιαφέρον ελληνικών ομάδων.

Από όταν έβλεπε μικρός στην τηλεόραση θρύλους του ποδοσφαίρου, ως το σήμερα στην Ριζούντα.

Αναλυτικά η συνέντευξη του

Πώς ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο;

«Ήταν έμφυτο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου παίζω ποδόσφαιρο και μεγαλώνοντας έλεγα πως θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής. Ο πατέρας μου έβλεπε ποδόσφαιρο αρκετά στο σπίτι. Εγώ είχα τον πατέρα μου ως είδωλο, άρα κάπως έτσι μπήκε όλο αυτό στη ζωή μου». 

Οι περισσότεροι της γενιάς μας αγάπησε ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο από αυτό του σήμερα δεν νομίζεις;

«Σίγουρα. Εγώ είχα τρελά με το ποδόσφαιρο και προφανώς είχα τρέλα να βλέπω όλες τις ομάδες. Ο πατέρας μου ήταν Ολυμπιακός, αλλά εμένα μου άρεσε να βλέπω παιχνίδια όλων των ομάδων. Έβλεπα οτιδήποτε υπήρχε στην τηλεόραση. 

Έλεγα πως είμαι ο Τότι, ο Ντελ Πιέρο ή ο Ζουνίνιο». 

Πώς είναι η ζωή στην Τουρκία;

«Επαγγελματικά είναι παρά πολύ καλά. Δεν θα σου πω ψέμματα. Το πρωτάθλημα εδώ είναι πολύ ανταγωνιστικό, πολύ δυνατό. Και η ομάδα από όσα μου παρέχει είναι πολύ καλά. Από εγκαταστάσεις μέχρι οτιδήποτε. Η ζωή δεν είναι όπως στην Ελλάδα ή άλλες χώρες στην Ευρώπη, όμως κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις». 

Νομίζω είσαι σε μια ομάδα που σε βοηθάει πολύ στη φάση που είσαι. Έχεις σκεφτεί να φύγεις λόγω της οικογένειας;

«Εγώ αυτή τη στιγμή είμαι πολύ καλά. Αν ήμουν μόνος και δεν είχα οικογένεια θα έπαιζε οπουδήποτε. Τώρα που είναι η γυναίκα μου και το παιδί μου στη ζωή μου, είναι στην εξίσωση και σκέφτεσαι τα πάντα. Η επόμενη μου επιλογή θα έχει να κάνει και με το καλό της οικογένειας μου. 

Δεν έχω σκεφτεί να φύγω αυτήν τη στιγμή. Μου αρέσει να αγωνίζομαι στο εξωτερικό, απλά δεν μπορώ να ξέρω που θα παω. Πριν έναν χρόνο δεν πίστευα πως θα παίξω στη Ριζούντα. Τα έχω αφήσει στην άκρη τα σχέδια. Παίζω όσο καλύτερα μπορώ και τα υπόλοιπα θα έρθουν». 

Είπες για το επίπεδο του τουρκικού πρωταθλήματος. Είναι καλύτερο από το ελληνικό;

«Έχουμε ομάδες με δυνατά μπάτζετ, όπως και στην Ελλάδα. Φενέρμπαχτσε, Γαλατάσαραϊ, Μπεσίκτας είναι οι μεγάλοι, αλλά όλες οι υπόλοιπες ομάδες είναι ισοδύναμες και σίγουρα μπορούν να σου παρέχουν πολλά περισσότερα». 

Τώρα που είπαμε για την Τουρκία, στην ομάδα συζητήθηκε το σκάνδαλο με τους αγώνες;

«Αυτό αφορά Τούρκους παίκτες και διαιτητές, άρα δεν ασχολήθηκα. Κατάλαβες τι εννοώ. Ο καθένας κάνει αυτό που θέλει και αν κάνει κάτι τέτοιο τότε κακό του κεφαλιού του. Το μόνο που ρώτησα ήταν αν αφορά στημένα παιχνίδια. 

Από όσα μου είπαν δεν αφορά στημένους αγώνες, αλλά πιάσανε τον καθένα να ποντάρει σε αγώνες. Αυτό ξέρω». 

Το λέω μήπως και σας επηρέασε όλο αυτό. 

«Δεν με αφορά αν εσύ θες να πας σπίτι σου και να βάλεις 20 ευρώ για να κερδίσει η Ρεάλ Μαδρίτης ή η Λίβερπουλ. Δεν εμπλέκομαι κάπου, δεν με αφορά, άρα δεν με ενδιαφέρει. 

Αν είχε να κάνει με τους αγώνες μου τότε θα με πείραζε. Αν κάποιος είχε κάνει κάτι τέτοιο, ενώ εγώ ρισκάρω τα πόδια μου θα είχα νευριάσει». 

Πώς είναι ένας 17χρονος να αντιμετωπίζει έναν σοβαρό τραυματισμό;

«Τότε ήταν μόλις είχα ξεκινήσει. Ήταν η πρώτη μου προετοιμασία ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και το έπαθα σε ένα φιλικό με τον Πλατάνια. Όταν ήμουν στο έδαφος κάποιος μου χτύπησε τον ώμο και μου τον έβγαλε. Τότε δεν είχα καταλάβει τη σοβαρότητα και δεν ήξερα τι μπορεί να σημαίνει αυτό επαγγελματικά ή τι μπορεί να μου στερήσει. Οι δυο επιλογές ήταν να πάω για χειρουργείο και η άλλη να έχω δεμένο το χέρι μου για τρεις εβδομάδες. 

Επέλεξα το δεύτερο, αλλά αυτό με ακολούθησε. Αν δεν κάνεις χειρουργείο, δεν φτιάχνει από μόνο του. Παρόμοια κατάσταση είχε αντιμετωπίσει ο Μπέλιγχαμ και έναν χρόνο έπαιζε με τον ώμο βγαλμένο. Μετά από ένα χρονικό διάστημα και την κατάλληλη στιγμή έκανε χειρουργείο. 

Επέλεξα να το κάνω πριν πάρω τη μεταγραφή, που ήξερα πως έρχεται. Το φανταζόμουν από τις συμμετοχές και τα νούμερα που είχα. Το έκανα για να είμαι έτοιμος για την επόμενη ομάδα μου. Εγώ επέλεξα να το κάνω όταν ήμουν στην Πολωνία, στην καλύτερη περίοδο για εμένα και την ομάδα». 

Η Ρακόφ σε βοήθησε πολύ ποδοσφαιρικά σωστά;

«Με βοήθησε 100%. Η πρώτη χρονιά ήταν μαρτυρική μπορώ να πω. Είχα τα θέματα υγείας με την οικογένεια μου, το ξέρεις. Τη δεύτερη σεζόν που επέστρεψα, το πήρα πιο εγωιστικά και είπα πως αν δεν πετύχω τότε θα έπρεπε να βρω κάτι άλλο. 

Όταν άρχισα να το βλέπω διαφορετικά έπεσα σε μια ομάδα που ήταν τρομερά οργανωμένη, από τους προπονητές μέχρι κάθε μέλος του staff. Κάναμε αναλύσεις επί αναλύσεων για τον τρόπο παιχνιδιού μου και τη θέση μου και δέχθηκα όσα μου είπαν σε μια πολύ καλή ηλικία γι ανά γίνει όλο αυτό. 

Ήταν σωστή επιλογή και βρισκόμουν σε μια ομάδα που ήθελε με 10 παίκτες να δουλέψει. Σου έλεγαν τα πράγματα όπως είναι και εσύ έπρεπε να δουλέψεις». 

Πώς προέκυψε η Τουρκία;

«Γενικά, ως Έλληνες έχουμε πολύ καλό όνομα και έχουμε αφήσει καλή εντύπωση. Με είχαν προσεγγίσει ένα καλοκαίρι πριν, αλλά η Ρακόφ δεν ήταν διατεθειμένη να με πουλήσει. Κατά τη διάρκεια της σεζόν, με παρακολουθούσαν και ερχόντουσαν στους αγώνες να με δουν. 

Μου άρεσε και ήταν από τα πιο σημαντικά πράγματα για εμένα. Αλλιώς είναι να ξερεςι πως ένας οργανισμός σε θέλει και σε παρακολουθεί. Νιώθεις και εσύ σιγουριά, ξέρεις πως θα βρει καλό έδαφος και για εσένα. 

Ένα από τα βασικά πράγματα είναι πώς ήθελαν να φτιάξουν μια ομάδα, με στόχο να διεκδικήσει μια θέση στην Ευρώπη. Εδώ βέβαια οι τρεις πρώτες θέσεις είναι καπαρωμένες πάνω κάτω. Το να καταφέρεις κάτι τέτοιο είναι τρομερά δύσκολο». 

Το καλοκαίρι που μας πέρασε το όνομα σου ακούστηκε αρκετά. Θες να μου πεις εν τέλη τι ίσχυε από όλα αυτά;

«Πολλές φορές από την τρελά μας κάνουμε κακό. Εμένα μου αρέσει να συζητάμε για Έλληνες παίκτες. Νομίζω πως αν δούμε έναν καλό Έλληνα παίκτη, ανεξαρτήτως ποιο είναι, λένε τον θελουμε. Κάθε καλοκαίρι, υπάρχει μια αναμπουμπούλα. 

Η μόνη επαφή που είχα με ελληνική ομάδα εγώ αυτοπροσώπως, ήταν όταν αγωνιζόμουν στην Πολωνία. Τότε, οι ομάδες δεν τα βρήκαν. Από εκεί και πέρα εγώ δεν ξέρω κάτι. Πραγματικά δεν έχω ακούσει τίποτα. Δεν έχω λόγο να το κρύψω. 

Αν υπάρχει ενδιαφέρον φαντάζομαι πως μπορεί όντως, αλλά ίσως συμβαίνει και για άλλους. 

Γενικά, με τον ατζέντη μου δεν μιλάμε για θεωρίες. Ακόμα και για τη Ρίζεσπορ, μου το είπε όταν έγινε επίσημα η πρόταση. Δεν παίρνει τηλέφωνο κάποιος και μετά μου λέει πως υπάρχει ενδιαφέρον. 

Δεν το πολυσκέφτομαι. Αν είναι να έρθει, θα έρθει. Με ρωτήσανε για όλα αυτά, αλλά πραγματικά δεν με καίει και δεν δίνω τόση σημασία». 

Αν υπήρχε πλάνο για εσένα θα ερχόσουν στην Ελλάδα; Θα ήταν καλύτερο και για την οικογένεια σου;

«Προφανώς. Ακριβώς αυτό. Προφανώς σκέφτομαι την Ελλάδα για την οικογένεια μου. Εννοείται ότι θα το σκεφτόμουν πολύ. Αν υπήρχε ένα πλάνο για εμένα, τότε ναι θα επέστρεφα. 

Με το να γράφονται συνέχεια πράγματα, κάνει κακό σε έναν ποδοσφαιριστή. Και εμένα δεν μου άρεσε τόσο να μιλάω. Νιώθω πως δεν έχει νόημα από ένα σημείο και μετά. 

Θέλω να κάνω το επόμενο βήμα στην καριέρα μου, αλλά δεν θέλω να κάνω κακό σε εμένα». 

Πιστεύεις πως αν επέστρεφες στην Ελλάδα, σε ομάδα του Big 4, θα ήταν πιο εύκολο να βρεθείς στην Εθνική Ομάδα;

«Κοιτά, ήμουν στην Εθνική τρία χρόνια σταθερά. Το να κόβεσαι ξαφνικά σε πληγώνει έτσι. Δεν είχα κάποια επικοινωνία για αυτό. Βέβαια, το δέχομαι, γιατί οκ δεν τους έκανα. Αν το δεις απέξω χωρίς συναισθηματισμούς, έτσι είναι. 

Έχω στόχους, αλλά δεν τους βάζω σε ένα μεγάλο πλάνο. Το πάω βήμα-βήμα. Μου αρέσει να σκέφτομαι το τώρα και να πηγαίνω σιγά σιγά σε κάτι. 

Πιστεύω πολύ σε αυτό. Κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς στο τώρα και χτίζεις ταυτόχρονα το επόμενο».