Η αυτονόητη πρόκριση, μια πρόκληση και ένα ρίσκο

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τα πρώτα ευρωπαϊκά παιχνίδια με την Αραράτ, την πρόκληση που ακούει στο όνομα Ντινάμο Κιέβου και το ρίσκο να μείνει προσωρινά η ομάδα με ένα κεντρικό αμυντικό.

Αυτό που συμβαίνει κάθε φορά με τον Άρη, λίγο πριν από τα ευρωπαϊκά του παιχνίδια ανάγεται και στο όριο του ανεξήγητου. Σαν μια μόνιμη αόρατη δύναμη… γκαντεμιάς να τον ακολουθεί και να του βάζει εμπόδια, δυσκολεύοντάς του τη ζωή. Σε μια θέση δεν πρόλαβε να ενισχυθεί στον βαθμό που ήθελε αλλά και θα έπρεπε, αυτή του κεντρικού αμυντικού, έχοντας ήδη πραγματοποιήσει 13 προσθήκες σε χρόνο ρεκόρ, ε, σε αυτή προέκυψε το πρόβλημα. 

Ούτε στον άξονα που έχει γεμίσει οκταροδεκάρια, ούτε στους εξτρέμ που έχει πια επιλογές για όλα τα γούστα, ούτε στα άκρα της άμυνας. Στους στόπερ έπαθε τη ζημιά μετά τον τραυματισμό του Μπράμπετς και τώρα τρέχει και δεν φτάνει, αφού έμεινε με μοναδικό καθαρόαιμο κεντρικό αμυντικό τον Φαμπιάνο. Ρίσκο, παρότι αντιμετωπίζει, μια κατά τα φαινόμενα πιο αδύναμη ομάδα, την οποία μπορεί να κερδίσει ακόμη και αν αγωνιστεί τελικά ο Οντουμπάτζο στόπερ.

Δεν γίνεται να πηγαίνεις σε παιχνίδι ευρωπαϊκής διοργάνωσης με ένα μόνο στόπερ και να… κόβεις και τον μοναδικό δεύτερο που έχεις, τον Αηδόνη, έστω και αν ο πιτσιρικάς, φαίνεται ότι δεν μπορεί ακόμη να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Η δικαιολογία ότι δεν είναι γηγενής απλά δεν ευσταθεί. Κάλλιστα θα μπορούσε να αφαιρεθεί ένας από τους πλεονάζοντες αλλοδαπούς της λίστας (στα χαφ υπάρχουν αρκετοί) και να μπει ο Αηδόνης και ας μην χρειαστεί να παίξει ούτε δευτερόλεπτο. 

Με την απόφαση αυτή ουσιαστικά ακυρώνεται η επιλογή Παλίκουτσα να είναι ο νεαρός, το back up των Φαμπιάνο και Μπράμπετς. Στην ουσία δεν λογίζεται πλέον στα μάτια του Τερζή ούτε ως η 4η επιλογή και είναι δεδομένο ότι το club θα βγει στην αγορά για άλλους δυο στόπερ ως το φινάλε της μεταγραφικής περιόδου. Anyway. Οι αποφάσεις αφορούν αυτούς που τις παίρνουν, η ουσία είναι ότι ο Άρης παρακαλεί τον καλό θεούλη να έχει καλά τον Φαμπιάνο και να μην προκύψει καμία ακόμη κακοτυχία της τελευταίας στιγμής. 

Και παράλληλα να βρεθεί όσο το δυνατόν πιο σύντομα ένας πιο έτοιμος, από τον Αηδόνη, κεντρικός αμυντικός, που θα έρθει μέσα στην εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη. Και όταν λέμε έτοιμος, εννοούμε κάποιον που θα έχει ομάδα, θα είναι ενεργός με κάποιο τρόπο, θα έχει κάνει προετοιμασία και δεν θα είναι για καιρό χωρίς ομάδα. 

Ο Ρόουζ θα ήταν ο ιδανικός, αλλά δεν νομίζω ότι στην παρούσα φάση, περισσεύουν στον Άρη, 500 χιλιάρικα, όσα παίρνει στη Λέγκια ο Γάλλος αμυντικός. Αν ο τραυματισμός του Μπράμπετς ήταν πιο σοβαρός, λογικά ο Άρης θα πήγαινε σε μια ακριβή επιλογή για να αντικαταστήσει τον Τσέχο. Τώρα ίσως αρκεστεί και σε μια πιο οικονομική λύση.

Πάμε τώρα στα του πρώτου ευρωπαϊκού αγώνα στην Αρμενία. Ο Άρης είναι καλύτερη ομάδα. Πιο ποιοτική, πιο έμπειρη αλλά επειδή την έχει πατήσει και δεν είναι ακόμη στο επίπεδο ετοιμότητας που θα είναι σε ένα μήνα, πρέπει να πάει με χαμηλούς τόνους. Να κάνει τη μισή δουλειά στο Γερεβάν, με όποιο τρόπο επιβάλλεται τη δεδομένη χρονική στιγμή, ώστε να μην αγχωθεί στη ρεβάνς. 

Το σετ των αγώνων με την Αραράτ κανονικά και δεν συνιστά υποτίμηση, θα πρέπει να προσφέρει την δυνατότητα για να εγκλιματιστούν τα νέα πρόσωπα (Κάρλσον και Μορόν έχουν ελάχιστες προπονήσεις στα πόδια τους για παράδειγμα) και να βρει προσαρμογές το γκρουπ εν όψει της πιο απαιτητικής συνέχειας. Κάθε εβδομάδα που περνάει και κάθε παιχνίδι θα κάνει πιο έτοιμη την ομάδα του Τερζή, όταν οι προσθήκες είναι τόσες πολλές και ο χρόνος λίγος.

Ο Άρης πριν καν δώσει τον πρώτο του αγώνα με την Αραράτ, γνωρίζει από χθες ότι εφόσον προκριθεί θα βρει στο δρόμο του την Ντινάμο Κιέβου. Στο άκουσμα και μόνο σε πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι. Ομάδα μπαρουτοκαπνισμένη στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που πληρώνει όμως τον πόλεμο με τη Ρωσία και δεν έχει τη δυναμική προη-γούμενων χρόνων όταν και θα αποτελούσε αξεπέραστο εμπόδιο. 

Στηρίζεται κυρίως σε γηγενείς παίκτες, δίνει τα ευρωπαϊκά παιχνίδια της σε ουδέτερο γήπεδο και δεν βάζει, εκ προοιμίου, ταφόπλακα στις ελπίδες του Άρη. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης παραμένει το αουτσάιντερ στο ζευγάρι, εφόσον συναντηθούν, αλλά αυτό δεν της αφαιρεί το δικαίωμα να πιστεύει σε μια πρόκριση που μπορεί να αλλάξει όλη τη σεζόν, πριν καλά-καλά αυτή αρχίσει.

Οι λόγοι είναι απλοί. Ενδεχόμενη πρόκριση καθιστά τον Άρη αυτομάτως ισχυρό στην κλήρωση των πλέι οφ και του δίνει μια προοπτική να αλλάξει επίπεδο, τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά με τα παρελκόμενα έσοδα που εγγυώνται διαδοχικές προκρίσεις. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο για το γκρουπ, αρκεί φυσικά να γίνει αρχικά το αυτονόητο της πρόκρισης επί της Αραράτ.