Ο Παναθηναϊκός AKTOR κέρδισε την Παρτιζάν ακριβώς με τον τρόπο που χρειαζόταν για να σπείρει τον φόβο σε κάθε αντίπαλό του από εδώ και πέρα, πριν καν μπει στο παρκέ. Γράφει ο Ηλίας Λαλιώτης.

Ο Εργκίν Αταμάν είχε χτυπήσει το καμπανάκι μια μέρα νωρίτερα. Ο Χρήστος Σερέλης το επιβεβαίωσε στην κάμερα του Sportal λίγη ώρα μετά το τέλος του αγώνα με την Παρτιζάν. Μετά από συνεχόμενα παιχνίδια κάθε 2-3 μέρες, το κενό μιας εβδομάδας ανάμεσα στο παιχνίδι με τη Μονακό και την ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς (είχε μεσολαβήσει το διαδικαστικό παιχνίδι στο Λαύριο) δεν έκανε καλό στον Παναθηναϊκό.

Ο Τούρκος προπονητής είχε διακρίνει μια έλλειψη συγκέντρωσης και μαζί με τα προβλήματα που αντιμετώπιζε στην προετοιμασία του αγώνα ανησυχούσε. Αυτή την έλλειψη συγκέντρωσης την διακρίναμε όλοι μας και σε ένα μεγάλο μέρος της αναμέτρησης με τη σερβική ομάδα. Πολλά εύκολα λάθη από το ξεκίνημα (18 στο σύνολο), άσχημα ποσοστά στα σουτ (κάτω από 30% στο τρίποντο) και πολλές χαμένες διεκδικούμενες μπάλες (έδωσε 12 επιθετικά ριμπάουντ).

Αποτέλεσμα ήταν το παιχνίδι με την Παρτιζάν να είναι κλειστό μέχρι το 30'. Το οδήγησε εκεί μαεστρικά και ο Ζοτς με την σκληρή άμυνα της ομάδας του, κάνοντας κάθε κατοχή και μια μικρή μάχη. Είχε την τύχη, όμως, ο Παναθηναϊκός να παίζει στην καλύτερη έδρα της Ευρώπης και να έχει παίκτες που τους αρκεί μια λεπτομέρεια για να γυρίσουν τον διακόπτη και να διαγράψουν ό,τι είχε προηγηθεί. Έφτανε μια σπίθα για να πάρει φωτιά το ΟΑΚΑ και να κάψει τους αντιπάλους του Τριφυλλιού: Το απίθανο κάρφωμα του Λεσόρ στη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου!

Αμέσως μετά όλα πήραν τον δρόμο τους. Με το γήπεδο να κοχλάζει από 19.000 κόσμο, οι παίκτες του Αταμάν μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια και με τον τρόπο που έχουν μάθει πλέον να παίρνουν τις νίκες, έφτασαν στη τέταρτη συνεχόμενη και όγδοη στα τελευταία εννιά παιχνίδια τους στην EuroLeague. Με την άμυνα που τους έδωσε και το καθαρό μυαλό για σωστές αποφάσεις στην επίθεση. Με τον Σλούκα να «σχεδιάζει» στο παρκέ και τους Λεσόρ και Μήτογλου να εκτελούν τους ανήμπορους να αντιδράσουν Σέρβους.

Ο Παναθηναϊκός σε ένα παιχνίδι που δεν ήταν καλός, δεν ήταν συγκεντρωμένος στον βαθμό που απαιτεί η διοργάνωση πήρε μια άνετη νίκη. Όχι κόντρα στην Άλμπα ή τη Βιλερμπάν ή ακόμα και τη Βαλένθια, αλλά απέναντι στην Παρτιζάν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Κι αυτός ο τρόπος που την πήρε κάνει τους αντιπάλους να τρομάζουν. Να συνειδητοποιούν τις τεράστιες δυνατότητες που έχει αυτή η ομάδα, ειδικά αν αγωνίζεται στο σπίτι της. Να ξέρουν, πλέον, πριν καν μπουν στο παρκέ πως έχουν απέναντί τους ένα σύνολο ικανό να αρπάξει κάθε ευκαιρία, να εκμεταλλευτεί κάθε αδράνεια για να τους «σκοτώσει». Κι αυτό τους δημιουργεί πίεση.

Για πέμπτο σερί παιχνίδι στον δεύτερο γύρο το Τριφύλλι έβαλε από κάτω του σε περίπτωση ισοβαθμίας την ομάδα που αντιμετωπίζει. Αν το καταφέρει και στο παιχνίδι που ακολουθεί στο Βελιγράδι κόντρα στη Μακάμπι (θέλει νίκη έστω και με ένα πόντο στην κανονική διάρκεια μετά την κακή ήττα στην παράταση του ΟΑΚΑ), τότε θα κρατάει σφικτά την τύχη της πρώτης τετράδας στα χέρια του.

Πριν από αυτό το ματς, όμως, υπάρχει κι ένα ντέρμπι. Το πιο αδιάφορο από αυτά που θα ακολουθήσουν σε Κύπελλο (πιθανότατα), EuroLeague και στο Πρωτάθλημα αργότερα (τρίτος γύρος και πλέι οφ), αλλά ικανό να διαμορφώσει μια ψυχολογική κατάσταση στους δύο αντιπάλους, ανάλογα με την έκβασή του. Τα πώς και τα γιατί θα τα αναλύσουμε από αύριο.