Η τραγική ιστορία του «Τζόρτζ Μπεστ» των Ιταλών που έχασε τη ζωή του από τον μεγαλύτερο θαυμαστή του

Ο Λουίτζι Μερόνι υπήρξε ένας από τους καλύτερους παίκτες της γενιάς του στην Ιταλία, ωστόσο αυτό που τον στιγμάτισε δεν ήταν το αστείρευτο ταλέντο του, αλλά ο θάνατός του μόλις στα 24 του χρόνια από έναν μεγάλο θαυμαστή του.

Σε μία εποχή που στην Ιταλία κυριαρχούσε το σκληρό παιχνίδι, η ποδοσφαιρική πειθαρχία και το αμυντικογενές σύστημα των ομάδων, ο Λουίτζι Μερόνι υπήρξε μία ποδοσφαιρική όαση που έκανε τη διαφορά. Μέχρι και σήμερα, ο «Τζίτζι» αποτελεί ένα ξεχωριστό κομμάτι στην καρδιά κάθε οπαδού της Τορίνο, καθώς αυτή ήταν η ομάδα με την οποία μεγαλούργησε χάρη στο απρόβλεπτο στυλ παιχνιδιού του.

Το αστείρευτο ταλέντο του Ιταλού ποδοσφαιριστή, «ανάγκασε» τους πάντες εκείνη την περίοδο να τον συγκρίνουν με αστέρες όπως ο Πελέ, ο Τζόρτζ Μπεστ και ο Εουσέμπιο.

Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις με την Τορίνο, ο διακαής πόθος της Γιουβέντους και οι συνεχόμενες πορείες διαμαρτυρίας με σκοπό να μην πραγματοποιηθεί ποτέ η μεταγραφή στη μισητή αντίπαλο, δημιούργησαν μία πρωτόγνωρη ιστορία, η οποία πρωταγωνιστούσε στα αθλητικά ΜΜΕ εκείνη την περίοδο. Ωστόσο, η μοίρα του Μερόνι έμελλε να γραφτεί αλλιώς. Από εκεί που αποτελούσε ένα «hot name» στο Ιταλικό ποδόσφαιρο, έχασε τη ζωή του μόλις στα 24 του χρόνια με τον πιο απίθανο τρόπο από έναν θαυμαστή του.

Τα παιδικά χρόνια και τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα

Ο Μερόνι γεννήθηκε στο Κόμο της Ιταλίας το 1943, κάτω υπό συνθήκες φτώχειας. Σύμφωνα με τα όσα είχε περιγράψει ο ίδιος, τα παιδικά του χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα, ενώ η οικονομική κατάσταση της οικογένειας δεν ήταν ιδανική. Το… μικρόβιο με το ποδόσφαιρο μπήκε σε πολύ μικρή ηλικία κι όλα έδειχναν πως το μέλλον του σε αυτό το άθλημα είναι λαμπρό. Από το 1960, ξεκίνησε να αγωνίζεται στην τοπική ομάδα του Κόμο, ενώ από τις πρώτες κιόλας προπονήσεις κατάφερε να κάνει τη διαφορά. Η τεχνική και η ταχύτητά του τον βοήθησαν να βρίσκεται πάντα ένα επίπεδο πάνω από τους συμπαίκτες του, με το επόμενο μεγάλο βήμα να φαινόταν από μακριά ότι πλησιάζει.

Δύο χρόνια αργότερα, η Τζένοα τον έκανε δικό της, με τον Μερόνι να αποτελεί μία από τις πιο ελπιδοφόρες μεταγραφές του συλλόγου. Μπορεί μέχρι στιγμής όλα να μοιάζουν ιδανικά με την περίπτωσή του, όμως υπήρχε και η άλλη όψη του νομίσματος. Ο αντιδραστικός του χαρακτήρας δημιούργησε αρκετά προβλήματα στην ομάδα της Γένοβας, όπως για παράδειγμα όταν ο ίδιος είχε αρνηθεί να δώσει δείγμα σε έλεγχο ντόπινγκ.

Μετά από δύο γεμάτες σεζόν, η Τορίνο έκανε το «μπαμ» κι αγόρασε τον Μερόνι από την Τζένοα. Η μεταγραφή η οποία αποτέλεσε και ρεκόρ λόγω της νεαρής ηλικίας του παίκτη, κόστισε περίπου 300 εκατ. λιρέτες.

Το ποσό ήταν τόσο μεγάλο, που η διοίκηση της Τζένοα δεν μπορούσε να αρνηθεί παρά τις έντονες διαμαρτυρίες. Άπαντες στο στρατόπεδο του συλλόγου ήταν σοκαρισμένοι στο άκουσμα της πρότασης, ενώ δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως θα χάσουν τον καλύτερό τους παίκτη. Εκτός από τους οπαδούς, ο προπονητής της Τζένοα, Μπέντζαμιν Σάντος ήταν έτοιμος να παραιτηθεί. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, όταν μπήκε στο αμάξι για να γυρίσει επειγόντως στην πόλη και να κάνει γνωστές τις προθέσεις του στον πρόεδρο, έχασε τον έλεγχο του αμαξιού λόγω της νευρικότητάς του κι έπεσε πάνω σε ένα δέντρο. Το «αστέρι» της ομάδας ήταν μία ανάσα μακριά από την αποχώρηση, με το κλίμα στη Γένοβα να μυρίζει… μπαρούτι.

Η μεταγραφή στην Τορίνο και η σύγκριση με τον Μπεστ

Η απόφαση του Μερόνι να αγωνιστεί εν τέλη στο Τορίνο με τη φανέλα της τοπικής ομάδας, αποδείχθηκε η πιο σωστή στην καριέρα του. Με τους «Βυσσινί», ο Ιταλός απογειώθηκε κι έδειξε τον καλύτερό του εαυτό. Οι κούρσες του από τη δεξιά πλευρά αποτελούσαν το highlight κάθε αγωνιστικής στο Ιταλικό πρωτάθλημα, ενώ στη συνέχεια σειρά πήραν οι… συγκρίσεις. Με θέση, νούμερο και στυλ ίδια με του Τζορτζ Μπεστ, δεν άργησε να βγει το νέο παρατσούκλι του Ιταλού ποδοσφαιριστή. 

Μάλιστα, εκτός από τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Μπεστ, ο «Τζίτζι» υιοθέτησε και τον τρόπο ζωής του. Η εξωγηπεδική συμπεριφορά και των δύο αποτελούσε πρόκληση για τον Τύπο και τους οπαδούς σε κάθε τους εξόρμηση. Επίσης, το γεγονός πως ο ποδοσφαιριστής της Τορίνο έμενε σε μία σοφίτα με την ερωμένη του, Κριστιάνα, η οποία όμως ήταν ακόμα παντρεμένη με έναν σκηνοθέτη, έδινε αρκετή τροφή για σχόλια στα ΜΜΕ της Ιταλίας. Ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα που φανέρωναν την αντιδραστική συμπεριφορά του Μερόνι, ήταν η διαφωνία… τριχών. Συγκεκριμένα, η άρνησή του στην προτροπή του ομοσπονδιακού τεχνικού της Εθνικής Ιταλίας, Εντμόντο Φάμπρι να κόψει πιο κοντά τα μαλλιά του, τον άφησε εκτός ομάδας για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η δελεαστική πρόταση της Γιουβέντους

Το καλοκαίρι του 1967, δημιουργήθηκε μία από τις πιο εκρηκτικές ποδοσφαιρικές ιστορίες στο πρωτάθλημα της γειτονικής χώρας. Η πρόταση της συμπολίτισσας Γιουβέντους για τη μεταγραφή του «Τζίτζι» και η δεκτή απάντηση της Τορίνο άναψε… φωτιές στην πόλη. Πιο αναλυτικά, η προσφορά της «Μεγάλης Κυρίας» έφτανε τα 750 εκατ. κι όλα έδειχναν πως το deal θα πραγματοποιηθεί. Ωστόσο τα πράγματα δεν έμοιαζαν τόσο εύκολα. Οι οπαδοί της Τορίνο ξεσηκώθηκαν, πήγαν έξω από το σπίτι του προέδρου, Ορφέα Πιανέλι και απαίτησαν την παραμονή του Μερόνι. Μετά από ασφυκτικές πιέσεις, η διοίκηση πήρε την απόφαση να κρατήσει τον σούπερ σταρ της ομάδας για ακόμη μία σεζόν, η οποία έμελλε να είναι και η τελευταία του.

Το άδοξο τέλος

Στις 15 Οκτωβρίου του 1967, η Τορίνο επικράτησε της Σαμπντόρια με 4-2 σε ένα ματς που θα μείνει χαραγμένο για πάντα στη μνήμη αρκετών οπαδών, ως το τελευταίο του «Τζίτζι» Μετά το ματς, ο Ιταλός ποδοσφαιριστής οργάνωσε την καθιερωμένη έξοδο μαζί με τον κολλητό του και συμπαίκτη, Φαμπρίτσιο Πολέτι, όπως συνήθιζαν κυρίως μετά από νίκες. Διασχίζοντας έναν δρόμο για να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό, συνέβη το μοιραίο.

Ένα αμάξι από την απέναντι μεριά του δρόμου πέρασε ξυστά από τα πόδια των δύο ποδοσφαιριστών, οι οποίοι εκείνη την στιγμή έκαναν ασυναίσθητα ένα βήμα προς τα πίσω για να το αποφύγουν. Όμως για κακή τους τύχη, από την αντίθετη πλευρά κατέφτανε με μεγάλη ταχύτητα ένα 124 Fiat Coupe, με αποτέλεσμα η πρόσκρουση να μην μπορεί να αποφευχθεί. Όλα έγιναν σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Η σύγκρουση με το σώμα του Μερόνι δεν ήταν πολύ δυνατή, αλλά ήταν αρκετή για να τον πετάξει στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Εκεί, τον πέτυχε ένα διερχόμενο μηχανάκι, το οποίο τον έσυρε μερικές δεκάδες μέτρα μακριά, δίνοντας του έτσι το… τελειωτικό χτύπημα. Μόλις στα 24 του χρόνια, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ιταλίας εκείνη την εποχή άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο, όντας πεζός.

Όπως ήταν λογικό, όλη η χώρα βυθίστηκε σε πένθος. Στην κηδεία του, οπαδοί της Τορίνο και της Γιουβέντους ενώθηκαν με μία φωνή, καθώς μπροστά σε τέτοια περιστατικά, τα χρώματα, οι φανέλες και οι ομάδες περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Λίγους μήνες μετά, ένας οπαδός της Τορίνο πήγε στο νεκροταφείο και ξέθαψε το πτώμα, καθώς δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του πως το είδωλό του σκοτώθηκε τόσο άδικα.

Ο οδηγός του FIAT 124 που χτύπησε τον Μερόνι ήταν μόλις 19 χρονών και ονομαζόταν Ατίλιο Ρομέρο. Ο νεαρός οπαδός υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους θαυμαστές του «Τζίτζι», ενώ το δωμάτιό του ήταν γεμάτο από αφίσες του ποδοσφαιριστή. Μάλιστα, λίγους μήνες νωρίτερα συμμετείχε και στις διαμαρτυρίες για τη φημολογούμενη πώληση του.

Η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι σε όλους. Όλοι οι εμπλεκόμενοι βρισκόντουσαν την λάθος ώρα στο λάθος σημείο, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει αυτό το τραγικό δυστύχημα. Εκείνη τη σεζόν, η Τορίνο κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας, όμως ο Μερόνι δεν ήταν εν ζωή για να το πανηγυρίσει με τη ψυχή του. Το κλίμα ήταν άκρως φορτισμένο ακόμα και στους πανηγυρισμούς μετά τον τελικό, ενώ οι παίκτες έσπευσαν να του αφιερώσουν το τρόπαιο.