Τον αδικεί το φτωχό 1-0

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τη νίκη του Αρη επι του ΟΦΗ που τον εδραιώνει στην 5η θέση αλλά και την αδυναμία του να… τελειώσει το παιχνίδι και πιο εύκολα και νωρίτερα.

Ενα παιχνίδι που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα από τα πιο εύκολα φετινά απογεύματα για τον Αρη στο πρωτάθλημα βάσει εμφάνισης, τελείωσε με νίκη για τους γηπεδούχους, αλλά άφησε μια έντονη αίσθηση σε όλους και πρώτα απο όλα στον ίδιο τον Μάντζιο αν κρίνω απο την έκφραση στο πρόσωπό του, του ανικανοποίητου με το σφύριγμα της λήξης. Και με την απορία, τι θα μπορούσε να συμβεί αν στο τέλος ο ΟΦΗ έβρισκε ένα γκολ ή αν απεναντί του ο Αρης είχε μια ομάδα με μεγαλύτερη ποιότητα στην επίθεση. Θα έτρεχε και θα αναρωτιόταν τι πήγε στραβά, πάνω από το χυμένο γάλα.

Σε ολόκληρο το 90λεπτο ήταν έκδηλη μια διαφορά στην ποιότητα ανάμεσα στις δυο ομάδες. Ο Αρης με εξαίρεση το πρώτο τέταρτο μέχρι να συνηθίσει στις νέες συνθήκες του άδειου και παγωμένου γηπέδου, δεν κινδύνευε απο τον ΟΦΗ και σταδιακά ανέβαζε στροφές, δημιουργώντας ευκαιρίες, φθάνοντας στο γκολ με τον Νταρίντα λίγο πριν από το φινάλε του ημιχρόνου. Είχε πολλά τρεξίματα, καλό τρανζίσιον, έφθανε με ευκολία στην περιοχή, δημιουργούσε με περίσσσεια άνεση. 

Το γκολ του Νταρίντα ήταν βέβαιο ότι θα ανάγκαζε τον ΟΦΗ να διαφοροποιήσει την τακτική του στην επανάληψη και θα έδινε χώρους στον Αρη. Οπως και έγινε δηλαδή. Ο ΟΦΗ είχε μια φλύαρη κατοχή και κυκλοφορία της μπάλας, αλλά άφηνε συνεχώς εκτεθειμένα τα νώτα του, δίνοντας τη δυνατότητα στους παίκτες του Μάντζιου να φύγουν στο ανοικτό γήπεδο. Εκλεβαν μπάλες και για ένα διάστημα, η μια ευκαιρία διαδέχονταν την άλλη. Ομοίως και η μια επιπολαιότητα μετά την άλλη από τους ποδοσφαιριστές του Αρη που αδυνατούσαν να πετύχουν ένα δεύτερο γκολ που θα… κλείδωνε τη νίκη, θα έδιωχνε το άγχος και θα πρόσφερε τη δυνατότητα στον Μάντζιο να προχωρήσει πιο γρήγορα σε μια διαχείριση του υλικού του εν όψει της εμβόλιμης αναμέτρησης με τη Λαμία την Τετάρτη.

Ο Αρης, βοηθούμενος από τον ανοικτό τρόπο παιχνιδιού που επέλεξε ο ΟΦΗ, κάθε φορά που έσπαγε την πρώτη ζώνη του πρέσινγκ που είχε στήσει ο Μελ, είχε τη δυνατότητα να φύγει στην αντεπίθεση βρίσκοντας σε ανισορροπία την άμυνα των κρητικών. Με τους Νταρίντα και Πάρντο να απλώνουν καλά το παιχνίδι, βρήκαν αρκετές ευκαιρίες με Σουλεϊμάνοφ, Μενέντες, Μορόν αλλά υπήρχε φοβερή αδυναμία στην ορθή τελική απόφαση και μια άνευ λόγου και αιτίας επιπολαιότητα, ενίοτε και ατομισμό στην εκτέλεση.

Και όταν οι ευκαιρίες χάνονται και το ματς παραμένει… ζωντανό, το επόμενο που ακολουθεί είναι το άγχος. Στο τέλος όταν ο ΟΦΗ αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα, οι παίκτες του Αρη, υπήρξαν στιγμές που δεν είχαν καθαρό μυαλό και φλέρταραν με το λάθος που θα έβαζε απο το πουθενά την ομάδα του Πέπε Μελ στο ματς. Σημάδια μιας ομάδας που έχει σαφή βελτίωση στο παιχνίδι της και της αρκεί να κερδίζει τέτοια ματς με νορμάλ εμφάνιση, αλλά και πολλά ακόμη ζητήματα να διορθώσει, ώστε ματς όπως το χθεσινό να τα απλοποιεί νωρίτερα. Είναι πραγματικά κρίμα για την εικόνα που έδειξε χθες ο Αρης, το κοντέρ να γράφει μόνο 1-0. Αδικεί την όλη προσπάθεια. Ενα μεγαλύτερο σκορ, πέρα απο τα ευεργετικά οφέλη που προσφέρει στα αποδυτήρια, θα πιστοποιούσε με πιο εκκωφαντικό τρόπο την πολυεπίπεδη βελτίωση του γκρουπ με τον Μάντζιο στο τιμόνι.

Σε ατομικό επίπεδο, η νίκη του Αρη οικοδομήθηκε πάλι στους γνωστούς άξονες. Στο απροσπέλαστο αμυντικό δίδυμο των Μπράμπετς και Φαμπιάνο, στο αδιάκοπο τρέξιμο του Νταρίντα σε όλους τους χώρους που θύμισε τον περσινό καλό Νταρίντα, στα συνεχή ανεβάσματα του Οντουμπάτζο, στην σοβαρότητα του Ζουλ, στις άμυνες του Σουλεϊμάνοφ. Δεν προσέθεσε κάποιον καινούργιο πρωταγωνιστή, με εξαίρεση ίσως τον Πάρντο που ξεκίνησε βασικός και όταν είχε την μπάλα στα πόδια του, έδειξε μια ευχέρεια στο να μεταφέρει με ακρίβεια το παιχνίδι στην μισό του αντίπαλου.

Μετά τα χθεσινά αποτελέσματα εδραιώνεται πλέον η πεποίθηση ότι ο Αρης δύσκολα θα συναντήσει αντίσταση για την 5η θέση που όμως, δυστυχώς, δεν του δίνει κανένα μπόνους. Για να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω η ομάδα του Μάντζιου και να προσεγγίσει με αξιώσεις το γκρουπ των ομάδων της τετράδας, θα χρειαστεί πέρα απο νίκες στα ντέρμπι που ακολουθούν, έναν πιο απειλητικό winger απο τον Μενέντες, ένα δεύτερο φορ που θα ξεκούραζε τον μέτριο χθες Μορόν, έναν αριστερό μπακ που θα δημιουργούσε καταστάσεις (γιατί ο Μοντόγια περιορίστηκε μόνο στο αμυντικό κομμάτι). Ζητήματα που πρέπει να κοιτάξει να λύσει στην επερχόμενη χειμερινή μεταγραφική περίοδο για να μπορέσει να εξαντλήσει τις πιθανότητές του.

ΥΓ. Πρεμιέρα των ακατανόητων οριζόντιων μέτρων της κυβέρνησης και των συναρμόδιων υπουργών και αρκετός κόσμος γύρω από το Βικελίδης εκφράζοντας την οργή του. Άνθρωποι που πλήρωσαν για την μεγάλη τους αγάπη και τη σταθερή του συνήθεια αλλά ο αλλοτινών εποχών και πρακτικών νόμος τους απαγορεύει αυτή τη δυνατότητα, μια εκκωφαντική ομολογία κυβερνητικής αποτυχίας και πρωτοφανούς αδυναμίας. Αυτονόητο είναι ότι όσο περνάει ο καιρός η οργή του κόσμου θα γιγαντώνεται, καθώς δύσκολα θα χωνέψει το γεγονός ότι για μια ισχνή, απειροελάχιστη μειοψηφία παραβατικών, υπήρξε κυβέρνηση που τιμώρησε την συντριπτική πλειοψηφία και τους «έκοψε» την αγάπη και τη συνήθεια.