Ο Παναθηναϊκός αντέδρασε, η επιρροή του Τερίμ και οι διαιτητές που... (δεν) είδαν

Ο Φατίχ Τερίμ βαδίζει στον δικό του δρόμο και δεν δίνει σημασία σε όσα λέγονται γύρω-γύρω. Με αυτόν επικεφαλής ο Παναθηναϊκός θα βαδίσει και θα πετύχει ή θα αποτύχει με τον προσανατολισμό του Τούρκου. Ο οποίος στο Περιστέρι αποδείχτηκε εξαιρετικά επιτυχημένος!

Κάθε σεζόν έχει τα ορόσημα της. Παιχνίδια που καταστρέφουν ή δίνουν ώθηση σε μία ομάδα. Η πρόκριση του αποδεκατισμένου Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού στους «16» του Κυπέλλου, στα πέναλτι στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ήταν ένας τέτοιος αγώνας με αυτά τα χαρακτηριστικά. Η νίκη με 2-0 επί του Ατρόμητου, ήταν ένας άλλος. Γιατί ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε στα ημιτελικά της διοργάνωσης και παράλληλα, άντεξε. 

Η μουρμούρα και η γκρίνια - κυρίως στα social media - είχαν διογκωθεί μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και την απώλεια της πρώτης θέσης. Είναι προφανές ότι σε ενδεχόμενο αποκλεισμό με ήττα ή ισοπαλία στο Περιστέρι, πως θα… άνοιγε ο ασκός του Αιόλου της καταστροφολογίας. Και το ντέρμπι των αιωνίων, θα εξελισσόταν σε… «do or die».

Ο Παναθηναϊκός απέναντι στον Ατρόμητο δεν προκρίθηκε απλά. Αντέδρασε σαν πρωταθλητής. Κυριάρχησε στο τερέν, δεν απειλήθηκε καθόλου, δεν θόλωσε από την πίεση και το άγχος. Οι ποδοσφαιριστές του Τριφυλλιού έπαιξαν με νηφαλιότητα, ηρεμία και σύνεση. Είχαν το συνηθισμένο έλλειμμα στην τελική απόφαση, αλλά βαθμολογούνται άπαντες με άριστα σε όλα τα υπόλοιπα καθήκοντα τους.

Εξυπακούεται πως πρέπει να πιστώσουμε στον Φατίχ Τερίμ την αντίδραση. Ο Τούρκος προπονητής δεν πτοήθηκε από τη σφοδρή κριτική από μερίδα του Τύπου και από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης και έμεινε πιστός στο σχέδιο του. Στήριξε τους Ντραγκόβσκι, Ακαϊντίν και Ούγκο, επέμεινε στον Μπακασέτα, ξεκούρασε τους Μαντσίνι, Αράο και Αϊτόρ και όλα αυτά, εκπληρώνοντας τους στόχους του.

Το μείζον; Ο Τερίμ παρουσίασε μία ενδεκάδα που δεν διακατεχόταν από ηττοπάθεια. Ανέκαθεν το πλεονέκτημα του ήταν η ψυχολογική επίδραση στους ποδοσφαιριστές και σε αυτό βάσισε την σπουδαία καριέρα του. Ο Τερίμ το επιστράτευσε για τον δεύτερο προημιτελικό του Κυπέλλου και ο καθένας που άρχισε βασικός, ήξερε τι θα κάνει, πως θα το κάνει και είχε την αυτοπεποίθηση για να ανταποκριθεί.

Ένας φοβικός προπονητής που έχει κριτικαριστεί πολύ, που είχε ηττηθεί στα δύο προηγούμενα ματς, θα κατέφευγε στις θεωρητικά σίγουρες λύσεις. Θα χρησιμοποιούσε τον Λοντίγκιν και τον Σένκεφελντ. Θα επέλεγε πιο συντηρητική τακτική. Θα προσπαθούσε να προφυλαχθεί. Όχι, όμως ο Τερίμ. Ο Τούρκος δεν φοβάται και δεν χαμπαριάζει κιόλας. Όπως γράψαμε πριν τον αγώνα στο Περιστέρι στο Sportal, ο Τερίμ θα πετύχει ή θα αποτύχει με τον τρόπο του. Όχι με των άλλων.

Για να μην νιώθουμε έκπληξη, αυτός είναι ο Τερίμ. Ισχυρογνώμων, επίμονος, με αυτοπεποίθηση, ίσως με ένα ψήγμα αλαζονίας, σίγουρος για τις αποφάσεις του. Αυτός ο χαρακτήρας εναντίον του Ατρομήτου, επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να πάρει ότι δικαιούταν: την πρόκριση. Οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα, με βάση τις ευκαιρίες των δύο ομάδων και στα δύο παιχνίδια, θα ήταν άδικο. Αλλά συχνά, στο ποδόσφαιρο δεν βασιλεύει η δικαιοσύνη.

Υ.Γ.: Ο Τσακμάκης δεν κινείται καν προς τη μπάλα, όταν τραβάει τον Γερεμέγεφ στη φάση του 80ου λεπτού. Απλώς, βγάζει τον Σουηδό εκτός πορείας, σχεδόν με αγκαλιά. Ο διαιτητής Ευαγγέλου έχει καθαρό οπτικό πεδίο και αγνοεί το τράβηγμα, αφήνοντας τη φάση. Ακόμα χειρότερα, ο Ζαμπάλας στο VAR δεν θεώρησε ότι υπάρχει κάτι το επιλήψιμο. Τελικά, η κακή απόφαση της διαιτητικής ομάδας, δεν κόστισε. Σε άλλο ματς, ίσως η κατάληξη να είναι διαφορετική. Έχει σημασία να αντιλαμβανόμαστε σιγά-σιγά τα σημάδια.