Ο αγώνας του Γκουαρδιόλα τώρα δικαιώνεται!

Με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στην Κωνσταντινούπολη η Σίτι της ιδιοφυίας από την Καταλονία έριξε και το τελευταίο κάστρο, δεν το έκανε με όπλο το ποδόσφαιρό της αλλά με το... μικρόκοσμό της που τόσο πολύ την ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους!

Πριν από αρκετά χρόνια, για την ακρίβεια με την ολοκλήρωση της πρώτης του σεζόν στη Σίτι, ο Γκουαρδιόλα είχε ερωτηθεί, σε συνέντευξη του στο πλαίσιο διαφημιστικής καμπάνιας στοιχηματικής εταιρείας, αν προτιμούσε τις γερμανικές μπύρες ή την τοπική, σήμα κατατεθέν της ζυθοποιίας του Μάντσεστερ, Μπόντινγκντονς!

Τότε ακόμη, όπως ο ίδιος είχε ομολογήσει, δεν είχε προλάβει να δοκιμάσει το... καμάρι της πόλης, αντικειμενικά δεν μπορούσε να κάνει την σύγκριση. Σήμερα, έξι χρόνια και, από προχθές, ένα Τσάμπιονς Λιγκ αργότερα, φαντάζομαι θα είναι σε θέση να εκφέρει άποψη, τα γούστα του πάντως είναι γνωστά, κάθε άλλο παρά βρετανικά ή... τεκτονικά.

Σε στιγμές χαλάρωσης ή και, εν προκειμένω, θριάμβου, ο Πεπ αρέσκεται να απολαμβάνει ένα πολύ καλό, κατά κανόνα κόκκινο, κρασί, κάπως έτσι προφανώς θα γιόρτασε το βράδυ του Σαββάτου. Κάπως έτσι θα γιορτάσει πιθανότατα για αρκετά ακόμη βράδια, όσο για όλους εμάς τους... θαυμαστές ή θιασώτες του, ο λόγος του μας χόρτασε, που έλεγε και η γιαγιά μου.

Και όπου λόγος, τα όσα κατέθεσε στο χορτάρι του «Ατατούρκ Στέντιουμ»  το δημιούργημά του, τα όσα κατέθεσε όχι τόσο με την απόδοσή της αλλά απλά και μόνο με την εμφάνισή της αλλά και την επικράτησή της η τόσο μα τόσο ξεχωριστή Μάντσεστερ Σίτι.

Μια ομάδα που το 2008 άλλαξε, με τους Άραβες, οικονομικό στάτους. Μια ομάδα που το 2012 άλλαξε, κάνοντας δικό της τον τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ με το περίφημο "Αγουέρόοοοοοοοοοο", ποδοσφαιρικό στάτους. Μια ομάδα που στις 10 Ιουνίου, στην Κωνσταντινούπολη, κατακτώντας την κούπα με τα μεγάλα αυτιά, άλλαξε και ιστορικό στάτους.

Μια ομάδα που όλα τα παραπάνω δεν τα οφείλει αποκλειστικά αλλά σίγουρα στο μεγαλύτερο βαθμό στoν 52χρονο από το Σανπεδόρ. Έχουν ειπωθεί και γραφτεί τόσα πολλά για το ποδόσφαιρό του που μου μοιάζει έως και περιττό, απλά και μόνο επειδή από το «δοκάρι κι έξω» των προηγούμενων ετών πήγαμε στο «δοκάρι και μέσα», να προσθέσω έστω και μία ακόμη λέξη, ένα επιφώνημα ή ένα σημείο στίξης, προφανώς και θα ήταν θαυμαστικό.

Αυτό για το οποίο είμαι τώρα πια βέβαιος, ο τρόπος που ήρθε αυτό το 1-0 κόντρα στην Ίντερ διέλυσε και τις τελευταίες αμφιβολίες, είναι το εξής: O Πεπ δε διδάσκει ποδόσφαιρο αλλά ούτε και το δημιουργεί, προλαβαίνω όσους είχαν έτοιμη την αντιδιαστολή. Πλάθει, το έκανε από την πρώτη μέρα και τώρα πια το έχει τελειοποιήσει, ένα ολόκληρο «οικοσύστημα».

Ένα «οικοσύστημα» μέσα στο οποίο ο ίδιος αλλά και το ζηλευτό επιτελείο του φροντίζουν να καλλιεργούν σε αγωνιστικό, πνευματικό, ψυχολογικό, ακόμη και κοινωνικό επίπεδο, συνθήκες που θα βοηθούν τα μέλη της ομάδας, πρώτα και πάνω από όλους τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές, να αναδειχθούν.

Να αναδειχθούν όχι ο καθένας μόνος του αλλά ο καθένας ως αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου, να διαπρέψουν μέσα στο «σύστημα» βοηθώντας το να αποδώσει, να δικαιωθεί και να τους δικαιώσει! Αυτή ακριβώς είναι και η εξήγηση του πώς ακριβώς ήρθε αυτή η μεγάλη, η μεγαλύτερη από όλες, επιτυχία, παρά το ότι καθαρά ποδοσφαιρικά πήγαν όλα, ή σχεδόν όλα, στραβά.

Στη μεγάλη εικόνα δεν ήταν μια καλή βραδιά για τους «πολίτες» στο χορτάρι, απείλησαν ελάχιστα, απειλήθηκαν σοβαρά, ποτέ δεν κατάφεραν στ΄αλήθεια, όπως έχουν συνηθίσει, να κυριαρχήσουν. Το μόνο που πήγε σύμφωνα με το σχέδιο ήταν το υψηλό ποσοστό κατοχής μπάλας, δεν το λες και παράσημο μιας και αυτούς τους συσχετισμούς μάλλον τους επεδίωξε και ο αντίπαλος.

Στα επιμέρους ο κατ' εξοχήν δημιουργός της ομάδας Κέβιν Ντε Μπρόινε χτύπησε νωρίς και εγκατέλειψε, το βαρύ πυροβολικό της επίθεσης Έρλινγκ Χάαλαντ έριχνε άσφαιρα, ο αρχηγός των μεγάλων στιγμών Ιλκάι Γκιντογάν ήταν, όπως λένε και οι Άγγλοι, μάλλον irrelevant!

Kι όμως, είναι τόσο μπολιασμένη αυτή η ομάδα με σαφείς, καινοτόμες έως και ριζοσπαστικές αρχές που σε μια από τις πιο δύσκολες, λιγότερο πειστικές έως και προβληματικές βραδιές της σημείωσε τη μεγαλύτερή της επιτυχία. Βλέπετε, όταν πείσεις τον εαυτό σου, ή όταν σε πείσει κάποιος άλλος, ότι μπορείς να φτάσεις στο φεγγάρι έχεις κάνει το μεγαλύτερο βήμα για να τα καταφέρεις.

Αυτό έχει αποδειχθεί ιστορικά, αποδείχθηκε και ποδοσφαιρικά. Ο Πεπ έπεισε τον Τζον Στόουνς πως μπορεί να είναι και KDB και ο Στόουνς τα κατάφερε. Ο Πεπ έπεισε τον Ακάντζι πως ακόμη και λίγα λεπτά μετά από μια μεγαλειώδη γκέλα μπορεί να βγάλει μια μεγαλειώδη κάθετη πάσα για να ξεκλειδώσει την αντίπαλη άμυνα κι ο Ακάντζι τα κατάφερε.

Ο Πεπ έπεισε τον Γκιντογάν ότι δεν είναι πάντα απαραίτητο να επιτίθεσαι για να γίνεις απειλητικός και ο Γκιντογάν αντί να... ορμήσει μάζεψε μια μπάλα από την τελική γραμμή και γύρισε προς τα πίσω για να ανανεώσει την επίθεση στη φάση του γκολ.

Ο Πεπ έπεισε τον Ρόδρι ότι από κλασικό εξάρι μπορεί κάλλιστα να πατάει την αντίπαλη περιοχή και να εκτελεί σαν το καλύτερο «εννιάρι» του κόσμου και ο Ρόδρι έγινε ο ήρωας του τελικού. Και μάλιστα όχι μόνος του γιατί ήρωας ήταν σίγουρα κι ο Έντερσον, ακόμη και σε ένα στριφνό βράδυ πιστός στη φιλοσοφία του χτισίματος του παιχνιδιού και όχι μόνο.

Ανίκητος και όποτε χρειάστηκε, και χρειάστηκε αρκετά, στο τελευταίο κομμάτι του ματς. Ο Βραζιλιάνος αποκτήθηκε κυρίως για την ικανότητά του με την μπάλα στα πόδια, και με τα χέρια δεν τα πάει πάντως κι άσχημα. Κάπως έτσι, χάρη στη δουλειά, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, που έγινε όχι στην περίσταση, ούτε καν στη σεζόν, αλλά επτά χρόνια τώρα, έπεσε και το τελευταίο κάστρο.

Και έπεσε με τους Κυπελλούχους Αγγλίας, Πρωταθλητές Αγγλίας και ,τώρα πια, και Ευρώπης να παρουσιάζουν ένα ποδόσφαιρο πιο γήινο από ποτέ. Με αίμα, δάκρυα, ιδρώτα, πίεση, που οδήγησαν, εν τέλει, στην απόλυτη δικαίωση. «Δικαίωση», μια λέξη στην οποία κρύβεται όλη η αλήθεια αυτής της Σίτι και αυτού του επιτεύγματος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τη διαβάζουμε πολύ πιο συχνά, στο aftermath του τελικού, από την πολυφορεμένη «επιτυχία».

Η «δικαίωση» κρύβει μέσα της μακρά πορεία, δύσκολη διαδρομή, μεγάλη ιστορία αλλά και δοκιμασία. Μια ομάδα τόσο μα τόσο ιδιαίτερη όπως αυτή που έχει δημιουργήσει ο Γκουαρδιόλα δεν παίζει απλά, επιχειρηματολογεί για το ποδόσφαιρο. Κάποιες φορές, αν ρωτήσετε τον ίδιο, εμείς ας μην υπερβάλλουμε, και για την ίδια τη ζωή. Και ΝΑΙ, αυτή η ομάδα, με αυτόν τον κορυφαίο προπονητή, επιτέλους δικαιώθηκε!