«Μπάρτσα», θρησκεία, μοιρολατρία: Το χαοτικό καλοκαίρι του Νίκολα Μίροτιτς μέχρι να προσγειωθεί στο Μιλάνο

Πριν πατήσει το πόδι του στην Ιταλία για να συνεχίσει εκεί την καριέρα του, ο Νίκολα Μίροτιτς πρωταγωνίστησε σε μία μεταγραφική περιπέτεια άνευ προηγουμένου. Η Μπαρτσελόνα τον απαρνήθηκε, εκείνος απαρνήθηκε την Ελλάδα -παρά τις προσφορές από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό-, η Παρτίζαν συμφώνισε μαζί του, αλλά η Εκκλησία της Σερβίας αντέδρασε και τελικά μετά βαΐων και κλάδων τον υποδέχθηκαν στο Μιλάνο.

Όταν ο Νίκολα Μίροτιτς αντιλήφθηκε πως στη Βαρκελώνη ο κύκλος του έκλεισε, ακόμα δεν είχε ολοκληρώσει τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις για την σεζόν 2022-23. Πριν καν ταξιδέψει στο Κάουνας με την Μπαρτσελόνα για να λάβει μέρος στο Final Four της Euroleague είχε καταλάβει, πως τα χρήματα που αξίωνε και αναγράφονταν στο συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τους Καταλανούς για την ερχόμενη σεζόν (δηλαδή, αυτή που ξεκινά στις 5 του Οκτώβρη), δεν θα τα πάρει. 

Τότε, η Μπαρτσελόνα δεν είχε ανακοινώσει επίσημα την απόφασή της να περικόψει κατά 10 εκατομμύρια ευρώ τον κλασικό της προϋπολογισμό των τελευταίων ετών -που άγγιζε ή ξεπερνούσε τα 30 εκατομμύρια- αλλά ήταν ηλίου φαεινότερον πως θα το κάνει. Όλες οι πληροφορίες συνέκλιναν προς αυτή την κατεύθυνση και ο Μίροτιτς, προφανώς θα είχε ενημερωθεί πρώτος για αυτή την εξέλιξη. Άλλωστε, ένα συμβόλαιο σαν και το δικό του (βαρύ και ασήκωτο) δεν ταιριάζει στο payroll ενός οργανισμού που θέλει επιγόντως να περιορίσει τις δαπάνες του.

Οπότε, είχε στο μυαλό του την περίπτωση αποχώρησης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και δεν αφιερώθηκε στην «Μπάρτσα», που όπως έχει δηλώσει αγαπά βαθύτατα, παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε στις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης και η Βασίλισσα ήταν αυτή που φρόντισε να αναπτυχθεί το ταλέντο του. 

Στο Κάουνας πάντως, δεν τα κατάφερε να οδηγήσει την Μπαρτσελόνα σε μία επιτυχία. Ούτε σε… μισή. Έχασε από την Ρεάλ στον ημιτελικό και μετά έχασε και από την Μονακό στον αγώνα κατάταξης για τις θέσεις 3 και 4. Η πρώτη ήταν αυτή που τον πλήγωσε όμως, όπως και τους φίλους της Μπαρτσελόνα, που λίγες ώρες μετά από εκείνη την ήττα είδαν την δικιά τους «αιώνια αντίπαλο» να σηκώνει την κούπα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στην Ευρώπη, στον τελικό απέναντι στον Ολυμπιακό -με εκείνο το απίστευτης εκτέλεσης καλάθι του Σέρχιο Γιουλ, που όμοιό του σπανίως βλέπει κανείς στα γήπεδα. 

Επιστρέφοντας όμως στη Βαρκελώνη, ο «τελευταίος χορός» του Μίροτιτς ήταν εντυπωσιακός. Συνάντησε τη Ρεάλ στους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος και πήρε μία «σκούπα» -από αυτές της νέα τεχνολογίας που δεν αφήνουν την παραμικρή σκόνη- και καθάρισε τους Μαδριλένους με τρεις νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Μάλιστα, πανηγύρισε μαζί με τους συμπαίκτες του την κατάκτηση του τίτλου μέσα στο σπίτι των αντιπάλων. Σε μία εντυπωσιακή και πολιτισμένη ατμόσφαιρα, παρά το πάθος, την ένταση και την παραδοσιακή αντιπαλότητα των δύο κορυφαίων συλλόγων της Ισπανίας. 

Τότε, από τη μία ένιωσε τι ωραία που θα ήταν να παραμείνει στην Ιβηρική χερσόνησο και στην Βαρκελώνη, αλλά και τι όμορφος επίλογος που θα μπορούσε να ήταν αυτός. 

Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα άρχισαν οι περιπέτειές του. Πάνω που σκούπισε τα δάκρυα της χαράς από την κατάκτηση της κορυφής στην Liga Endesa, παραλίγο να βάλει τα κλάματα με αυτά που έζησε τις επόμενες εβδομάδες. Κάποια τα προκάλεσε ο ίδιος, σε κάποια έβαλε ο… Θεός το χεράκι του και κάποια τα δημιούργησε ο ανταγωνισμός. 

Οι προτάσεις από την Ελλάδα, η συμφωνία με την Παρτίζαν και οι διαφωνίες της Εκκλησίας

Η Μονακό ήταν η πρώτη που είχε επαφή μαζί του, από τις μέρες του Final Four, ο Ολυμπιακός τον ήθελε για αντι-Βεζένκοφ και ο Παναθηναϊκός όρμησε αποφασιστικά για να τον αποκτήσει, όταν στις 20 Ιουλίου έμεινε και τυπικά ελεύθερος από την Μπαρτσελόνα -αφού πρώτα εισέπραξε την αποζημίωσή του. 

Οι φήμες ανέφεραν πως δεν ήθελε να παίξει κάπου με μεγάλη ένταση και σε μία λίγκα που το τοπίο των μεγάλων αγώνων θα περιελάμβανε εικόνες πολεμικής σύρραξης. Σκεπτόμενος το ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός (και τούμπαλιν) προτίμησε να εστιάσει αλλού το μέλλον του. Γι’ αυτό και ίσως η Μονακό εκείνη τη στιγμή ένιωσε πως έχει τύχη με την περίπτωσή του. Άλλωστε, το μόνο που μπορεί να σε τρομάξει στο Πριγκιπάτο είναι μία απότομη γκαζιά από μία Lamborghini στις 7 το απόγευμα. 

Όταν όμως, τον πήρε τηλέφωνο ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, του είπε ότι τον θέλει στο Βελιγράδι μαζί του και πως η Παρτίζαν θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί σε οικονομικό επίπεδο, τον… έψησε. Μετά από την κατ’ ιδίαν συνάντησή του με τον «Ζοτς» και τη διοίκηση της Παρτίζαν -λίγες μέρες μετά την αρχική τηλεφωνική συμφωνία- δόθηκαν τα χέρια. Αυτά τα χέρια όμως, αποδείχθηκαν… μαχαίρια! 

Διότι, ο από μηχανής Θεός, που στο αρχαίο θέατρο εμφανιζόταν για να δώσει λύση, τώρα εμφανίστηκε για να ακυρωθεί μία έτοιμη μεταγραφή. Βέβαια, στο μυαλό της Εκκλησίας το ζητούμενο ήταν ένα: «Να μην διχαστεί ο λαός της Σερβίας» και δεν ήταν λίγοι αυτοί που θεώρησαν πως αν επιλέξει την Παρτίζαν, τότε το Βελιγράδι θα χωριστεί στα δύο και ότι ο Ερυθρός Αστέρας -όπως και οι Χριστιανοί πιστοί των «ερυθρολεύκων»- δεν θα χαρούν καθόλου με αυτή την εξέλιξη. 

Ο Νίκολα Μίροτιτς είναι βαθιά θρησκευόμενο άτομο. Δηλώνει Χριστιανός Ορθόδοξος (όπως και το 84,5% των Σέρβων και το 74% των Μαυροβούνιων συμπατριωτών του), προσεύχεται, έχει πνευματικό, εκκλησιάζεται και γενικά μεγάλο μέρος της ζωής του περιστρέφεται γύρω από την πίστη. Δεν είναι απίθανο να επηρεάστηκε από κάποιον Εκκλησιαστικό παράγοντα, αλλά ο ίδιος όταν κλήθηκε να εξηγήσει τους λόγους που δεν ολοκληρώθηκε η μεταγραφή του στην Παρτίζαν ενημέρωσε πως δέχτηκε απειλητικά μηνύματα -προφανώς από οπαδούς του Ερυθρού Αστέρα, χωρίς να τους κατονομάσει-  και πως δεν ήθελε να ζει με την οικογένειά του σε μία πόλη που θα υπήρχε μία εχθρική ατμόσφαιρα και που θα την είχε δημιουργήσει ο ίδιος άθελά του φυσικά. Και εκείνη τη στιγμή η υπόθεσή του πάνω που έδειχνε πως είχε κλείσει, άνοιξε ξανά! 

Η Παρτίζαν εκνευρίστηκε. Ο πρόεδρος της ομάδας, Οστόγια Μιχαϊλοβιτς, είχε εξηγήσει την ιστορία από τη δική του πλευρά, θεωρώντας πως ο Μίροτιτς δεν είπε την αλήθεια και πως κάτι… άλλο συνέβη, ουσιαστικά στηρίζοντας πως Εκκλησιαστικοί παράγοντες εμπόδισαν την μεταγραφή εκμεταλλευόμενοι την επιρροή τους στην ψυχοσύνθεση του 32χρονου αθλητή. 

Τις επόμενες μέρες, δηλαδή από τις 23-24 Ιουλίου που όλοι συνειδητοποίησαν πως ο Μίροτιτς παραμένει ελεύθερος, ο ίδιος προσπάθησε να ηρεμήσει ψυχικά. Πήγε στο χωριό του, είδε τη γιαγιά του, καθάρισε μαζί της φασολάκια, έκανε τα μπάνια του, ασχολήθηκε λίγο με τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες στη Σερβία και την ξενοδοχειακή μονάδα που σκαρώνει εκεί, ενώ επισκέφτηκε και την Ελλάδα. Πήγε στα Καλάβρυτα, ενώ πέρασε μία βόλτα και από το Άγιο Όρος. Και δεν ήταν η πρώτη του φορά εκεί. 

Μπαίνοντας ο Αύγουστος, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν ήταν πλέον στο παιχνίδι, η Μονακό είχε κάνει τον προγραμματισμό της χωρίς αυτόν και η Παρτίζαν ήθελε να τον ξεχάσει μια και καλή. 

Οπότε, στην διεκδίκηση του είχε μείνει ουσιαστικά μόνη της η Ολίμπια Μιλάνο, η οποία στις 10 Αυγούστου τον κάλεσε στην Ιταλία για να υπογράψει το συμβόλαιο στα γραφεία του ιδιοκτήτη της ομάδας, Τζόρτζιο Αρμάνι. Το μυστικό της επιτυχίας της ήταν ότι του προσέφερε και τα χρήματα που ήθελε και ένα περιβάλλον δίχως εχθροπραξίες, φασαρίες και ακραίες αντιπαλότητες. Βέβαια, οι Ιταλοί είναι Καθολικοί ως επιτοπλήστον, αλλά σε αυτή τη ζωή δεν μπορείς να τα έχει όλα!