«Μελαγχολικές Κυριακές», άδειες από ποδόσφαιρο...κι ελπίδα!

Βόλος - Ολυμπιακός

i

Βόλος - Ολυμπιακός/©Intime

«Μελαγχολικές Κυριακές», άδειες από ποδόσφαιρο...κι ελπίδα!

Στέφανος Αβραμίδης 14:25 - 09.12.2023 / Ανανεώθηκε: 14:32 - 09.12.2023

Όσο οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, δεν αντιδρούν σε όσα "σκοτώνουν" το άθλημά τους, τόσο λιγότερο μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα... βρούμε την άκρη!

Μία από τις πρώτες μου ζωηρές μουσικές-τηλεοπτικές αναμνήσεις είναι η απευθείας μετάδοση του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1985. Στα δέκα μου χρόνια τότε σπανίως παρακολουθούσα κάτι άλλο πέρα από τα περιβόητα «παιδικά» τα απογεύματα. Οι της γενιάς μου σίγουρα θα θυμούνται το «κλιπ» με το κοριτσάκι να ανοίγει την πόρτα και να αναρωτιέται...«Για να δούμε τι θα δούμε!»

Καταλαβαίνετε λοιπόν πως όταν οι γονείς μου με προέτρεψαν, βράδυ Σαββάτου, να καθίσω μαζί τους να παρακολουθήσω πρόγραμμα...πολιτιστικό, ακόμη και μόνο από περιέργεια δε θα μπορούσα να αρνηθώ! Όταν, δε, αντιλήφθηκα πως θα άρχιζε και το τραγούδι, η καλύτερή μου. Κλασική περίπτωση «Όπου γάμος και χαρά...» από πολύ μικρή ηλικία!

Χαρά που, όπως πολύ γρήγορα αποδείχθηκε, έμεινε σε απολύτως θεωρητικό επίπεδο! Κι αυτό γιατί τα «καλλιτεχνικά πονήματα» που διαγωνίζονταν δεν τα έλεγες και κατάλληλα, σίγουρα δεν τα έλεγες ευχάριστα, στα αυτιά ενός μικρού παιδιού, κάθε άλλο!

Πόσω μάλλον το ένα από τα δύο τραγούδια που μοιράστηκαν το πρώτο βραβείο, ο τίτλος «Μελαγχολικές Κυριακές» σας δίνει σίγουρα μια ιδέα! «Μελαγχολικές Κυριακές» που, με το συνδυασμό μελωδίας, στίχων και ερμηνείας, με «έριξαν» και με «σημάδεψαν» τόσο πολύ ψυχολογικά που ακόμη και σήμερα ηχούν στ' αυτιά μου κάθε μουντό, σκούρο, δύσκολο τέλος εβδομάδας! Αν αυτός ήταν ο σκοπός του καλλιτέχνη, η...επικοινωνία της κυριακάτικης θλίψης, τον πέτυχε απόλυτα, αν όχι μάλλον κάτι δεν πήγε καλά!

Σε κάθε περίπτωση, σχεδόν σαράντα χρόνια αργότερα, το έργο του σε ό,τι με αφορά, παραμένει ζωντανό. Το θυμήθηκα πάλι σήμερα Σάββατο που γράφεται το κείμενο, θα το θυμηθώ ακόμη περισσότερο αύριο, θα είναι μελαγχολική η Κυριακή! Κι αυτό γιατί θα είναι άδεια, δε θα έχει ενδιαφέρον, χρώματα, συγκινήσεις, ένταση, αγωνία! Δε θα έχει όλα τα στοιχεία, όλα τα συναισθήματα που τόσα και τόσα χρόνια, με απόλυτη συνέπεια ή σχεδόν, «κουβαλά» η συνήθεια που έγινε λατρεία, εδώ και χρόνια πλέον και επάγγελμα. Δε θα έχει τους «ήρωες της Κυριακής» του τόσο προβληματικού, ταλαιπωρημένου, τώρα πια και τοξικού αλλά, ας μη γελιόμαστε, πάντα αγαπημένου ελληνικού πρωταθλήματος, ελληνικού ποδοσφαίρου!

Και δε θα τα έχει γιατί...έτσι που τα κάναμε, για μια ακόμη φορά, καλά να πάθουμε! Οι απειλές προς τον συνάδελφό τους Τάσο Παπαπέτρου οδήγησαν τους διαιτητές στην απόφαση να απέχουν από τα καθήκοντά τους! Και πολύ καλά κάνουν! Μετά από τα επεισόδια έξω από το κλειστό του Ρέντη και, κυρίως, το σοβαρό τραυματισμό του άνδρα της ΥΑΤ, «έρχεται» και αποχή της αστυνομίας από τα γήπεδα! Αστυνομίας που αν με ρωτάτε δε θα έπρεπε εξ αρχής να βρίσκεται, να χρειάζεται να βρίσκεται, εκεί!

Την περιφρούρηση των αγώνων, τη μέριμνα αλλά και την ευθύνη για την ομαλή διεξαγωγή τους, το φωνάζω χρόνια τώρα, πρέπει να την έχουν οι ομάδες και μόνον αυτές! Να φροντίζει η καθεμία τα του οίκου της, να ελέγχει τους πελάτες-οπαδούς της αλλά και να είναι υπόλογη για αυτούς όταν ξεφεύγουν! Όχι πως έτσι το κακό με τη βία και την ανομία στα γήπεδα πρόκειται να εκλείψει, ας είμαστε ρεαλιστές! Ίσως σχετικά περιοριστεί αλλά τη λύση άλλοι την κρατούν στα χέρια τους κι ας μην έχουν συνηθίσει να τα χρησιμοποιούν! Προφανώς και αναφέρομαι στους ποδοσφαιριστές, το πιάσατε το υπονοούμενο, αν εκείνοι δεν κινητοποιηθούν ή, πιο σωστά, ακινητοποιηθούν, δε θα δούμε προκοπή!

Είναι οι πρωταγωνιστές! Είναι οι καλύτερα αμειβόμενοι, μιλώντας πάντα για τη Σουπερλίγκ, από όλους τους εμπλεκόμενους στο χώρο! Έχουν το μεγαλύτερο γκελ- έρεισμα στη φίλαθλη κοινή γνώμη! Είναι στο κάτω κάτω η πρώτη ύλη χωρίς την οποία δεν υπάρχει πρωτάθλημα, δεν υπάρχει ποδόσφαιρο! Όσοι κι αν προσπαθήσουν, για σωστούς η λάθος λόγους, με σωστούς ή λάθος τρόπους να αντισταθούν στο...κακό, χωρίς τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές μάλλον θα κάνουν μία τρύπα στο νερό!

Βλέποντας τους παίκτες του Ολυμπιακού και του Βόλου, επιστρέφοντας στον αγωνιστικό χώρο μετά από τη διακοπή, να αλλάζουν πασούλες μεταξύ τους ομολογώ πως αναθάρρησα! Μόνο και μόνο για να αναθεωρήσω λίγο αργότερα όταν προέκυψε πως η συμπεριφορά τους δεν ήταν αποτέλεσμα συνάδελφικής-συντεχνιακής συνεννόησης αλλά μάλλον θεσμικής! Ήταν κοινή απόφαση των δύο ομάδων και όχι αντίδραση των ίδιων των εργαζόμενων! Και όσο αυτή η αντίδραση δεν έρχεται τόσο περισσότερες θα είναι οι "Μελαγχολικές Κυριακές" μας, τόσο πιο απογοητευτική θα είναι η απάντηση στο...«Για να δούμε τι θα δούμε!». 

Tags: