Ο Ολυμπιακός άφησε ένα δικό του παιχνίδι να γίνει ντέρμπι, όμως στο τέλος έδειξε χαρακτήρα και πήρε το ματς. Γιατί να χάσει από τον... Μπορτολάνι θα ήταν χοντρό! Γράφει ο Αχιλλεας Μαυροδόντης.

Η βραδιά που περάσαμε στο ΣΕΦ έμοιαζε με… τρενάκι του τρόμου. Ο Ολυμπιακός για 35 λεπτά ήταν το απόλυτο αφεντικό της αναμέτρησης. Έπαιζε μπασκετάρα, έπαιρνε πάντα τις σωστές επιλογές και έμοιαζε αδύνατον να απειληθεί. Όλα αυτά άλλαξαν στο 35’.

Η Αρμάνι, με τον… Μπορτολάνι πρώτο βιολί, μπήκε για τα καλά στην αναμέτρηση και παραλίγο να κάνει μεγάλη ζημιά. Το 70-57 έγινε μέσα σε 2 αγωνιστικά λεπτά 74-74 και το παιχνίδι, από περίπατος, κατέληξε να κριθεί στις λεπτομέρειες. Και ευτυχώς ο Ολυμπιακός έχει παίκτες με προσωπικότητα, αλλιώς τώρα τα πράγματα θα ήταν ζόρικα.

Ο Νάιτζελ Ουίλιαμς – Γκος έδειξε για ακόμη μια φορά πως είναι clutch. Ο Αμερικανός έβαλε το μεγάλο τρίποντο για το 77-74, το οποίο έκοψε τα πόδια της Αρμάνι, ενώ ο Άλεκ Πίτερς με λέι απ «κλείδωσε» την Ερυθρόλευκη νίκη. Βέβαια και τα δύο καλάθια προήλθαν από ασίστ του Φαλ, ενώ ο Γάλλος φιλοδώρησε τους αντιπάλους του και με μια μεγαλοπρεπέστατη τάπα στο ενδιάμεσο.

Αυτά ήταν και τα plays που έδωσαν τη νίκη στον Ολυμπιακό. Δεν έπρεπε όμως να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, να μιλάμε δηλαδή για ένα ντέρμπι. Έπρεπε τώρα να λέμε για το καθολικό μπάσκετ του Ολυμπιακού το οποίο «καθάρισε» την Αρμάνι με συνοπτικές διαδικασίες. Αντ’ αυτού μιλάμε για τις τελευταίες φάσεις.

Ο Ολυμπιακός, για όσους δεν το κατάλαβα, γλίτωσε ένα μεγάλο κάζο. Η Αρμάνι είναι μισή, το ΣΕΦ ήταν κατάμεστο και μια ήττα θα έφερνε προβλήματα. Και λογικό να έφερνε, από τη στιγμή που το ματς ανήκε στους Ερυθρόλευκους. Τουλάχιστον, τέλος καλό, όλα καλά.

Τι σημαίνει όμως αυτή η νίκη; Σημαίνει ένα ιδανικό ξεκίνημα στο 2024, μια χρονιά που ο Ολυμπιακός θέλει (και πρέπει) να κάνει την αντεπίθεσή του. Οι Πειραιώτες στο πρώτο μισό της σεζόν γνώρισαν 4 ήττες στο ΣΕΦ, απέναντι στις ισπανικές ομάδες όλες, αποτελέσματα που θα πρέπει να ρεφάρει στη συνέχεια. Εύκολη αποστολή; Σε καμία περίπτωση. Εφικτή; 100%!

Ο Ολυμπιακός, με όλους τους παίκτες στην διάθεσή του, μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα. Έχει 14 παίκτες πρώτης γραμμής και λύσεις σε όλες τις θέσεις. Για να κάνει όμως το κάτι παραπάνω, πρέπει να αποφύγει νεκρά διαστήματα όπως αυτά της τέταρτης περιόδου.

Στα του αγώνα, Μιλουτίνοφ και Φαλ απέδειξαν για ακόμα μια φορά πως έχουν τρομερή ποιότητα και αποτελούν σημεία αναφοράς. Οι δύο τους όποτε έπιαναν τη μπάλα δημιουργούσαν συνθήκες. Είτε εκτελεστικά, είτε δημιουργικά. Από εκεί και πέρα, κομβικός και ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, όπως και ο Άλεκ Πίτερς. Κορυφαίος περιφερειακός όλων όμως ήταν ο Νάιτζελ Ουίλιαμς – Γκος.

Ο Αμερικανός είχε απόλυτα καθαρό μυαλό στην αναμέτρηση και μπόρεσε να κάνει αυτά που έπρεπε στο τέλος.

Η απουσία του στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν πολύ σημαντική, καθώς μιλάμε για ίσως τον πιο clutch παίκτη του φετινού Ολυμπιακού. Επέστρεψε, επέστρεψε και στις καλές εμφανίσεις και αυτό είναι πολύ σημαντικό, ειδικά σε βραδιές όπως αυτή κόντρα στην Αρμάνι, που ο Ουόκαπ, λόγω και του τραυματισμού του, ήταν πιο διστακτικός σε σχέση με αυτά που μας έχει συνηθίσει.

Όπως και να έχει, το πρώτο βήμα για τον Ολυμπιακό έγινε. Μια μεγάλη νίκη κατακτήθηκε και έρχεται ακόμα μια κομβική βραδιά. Απέναντι στην Μονακό ο Ολυμπιακός επιβάλλεται να πάρει το θετικό αποτέλεσμα. Εξάλλου, εάν θέλει να κοιτάξει ψηλά, πρέπει να πάρει και μεγάλα παιχνίδια.

Ο Μάικ Τζέιμς και η παρέα του δεν θα του βάλει εύκολα. Εξάλλου μετά την ήττα από τη Μακάμπι θα θέλουν κι εκείνοι να ανακάμψουν. Θα έχουμε όμως καιρό να πούμε για αυτό το ματς τις επόμενες ημέρες.

Για την ώρα, το σημείο κλειδί για τον Ολυμπιακό θα είναι να μάθει από τα λάθη του και να δείξει τα δόντια του. Το χρωστάει άλλωστε στον κόσμο του που για ακόμα ένα παιχνίδι γέμισε το ΣΕΦ.

ΥΓ. Το 2024 μπήκε με διαβολοβδομάδα. Συνεχίζεται μετά με ακόμα μια διαβολοβδομάδα. Όρεξη να έχετε να βλέπετε μπασκετάκι.

ΥΓ2. Ο Μπραζντέικις έμεινε εκτός 12άδας, αλλά όχι εκτός πλάνου. Απλά ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέλεξε να τον αφήσει έξω σε ένα παιχνίδι.

ΥΓ3. Ε όχι να χάσει από τον… Μπορτολάνι!

ΥΓ4. Να γίνεσαι 30 στο γήπεδο. Ιδιαίτερο θα το χαρακτηρίσω. Γερνάμε και μυαλό δεν βάζουμε…